“Κάνουμε μαμ και νάνι”: επιστροφή στις…ρίζες μας

 Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

"Γιατί να μας ενδιαφέρουν οι επόμενες γενιές;
Τι έκαναν ποτέ αυτές για μας;" 
Γ. Μαξ (κωμικός)
Το ρήμα είναι το βασικό μέρος του λόγου.
Άλλωστε και η λέξη «ρήμα» σημαίνει λόγος. ( « ...παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι» διαβάζουμε στα κατά Ματθαίον,12, 36).
Γι' αυτό και η αποπτώχευση του λεξιλογίου έχει αρχίσει από τα ρήματα.
Υπάρχει μάλιστα κι ένα ρήμα, ρήμα –τσίχλα θα το ονομάζαμε, το συχνόχρηστο «κάνω».
Πάρα πολλές λέξεις –σημασίες της ελληνικής έχουν υποκατασταθεί στην χρήση τους από το ρήμα «κάνω».
Να σημειώσω, σκωπτικώς και περιπαικτικώς, ότι το ρήμα «κάνω» το έχει μέσα του ο άνθρωπος εκ γενετής τρόπον τινά.

ΓΡΑΜΜΟΣ – ΒΙΤΣΙ (ΜΝΗΜΗ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚAI OΧΙ ΔΙΧΑΣΜΟΣ)

Με την συμπλήρωση 69 χρόνων (29 Αυγούστου 1949), από το τέλος του Ελληνικού αλληλοσπαραγμού, θα ήθελα με  λίγα λόγια  σταχυολογώντας τα παρακάτω να επισημάνω την ιστορική αδικία που συνεχίζει να επαναλαμβάνεται στην μνήμη των υπερασπιστών της Πατρίδος μας της περιόδου 1946-1949. Οι οποίοι με την θυσία τους απέτρεψαν τους τότε ξενοκίνητους πλανεμένους κομμουνιστές της πατρίδος μας, να πραγματοποιήσουν τα καταχθόνια σχέδια εκείνων… που μεθόδευαν τον εδαφικό ακρωτηριασμό της χώρας μας και τον εξανδραποδισμό του λαού μας.

            Χωρίς να είναι στις προθέσεις μου η ανάξεση πληγών του παρελθόντος κρίνω σκόπιμο, χωρίς μίσος και πάθος, έτσι απλά ελεύθερα, υπηρετώντας το δίκαιο, να επισημάνω την Ιστορική Αλήθεια, για μια τόσο σημαντική περίοδο (1946-49) της νεώτερης Ιστορίας της Ελλάδος, κατά την οποία διακυβεύτηκαν η Ελευθερία του Ελληνικού λαού, το Δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας και η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος μας.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ & ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Οι Πατέρες της εκκλησίας για να μεταλαμπαδεύσουν τα Θεία του Κυρίου κηρύγματα, χρησιμοποίησαν το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και την Ελληνική γλώσσα. ‘Έτσι! Η Πατερική αξιοποίηση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, έφερε την σύζευξη αυτών, η δε διάρκεια της διαδικασίας αυτής βάσταξε τρεις περίπου αιώνες. Στην συνέχεια ήλθε η συμπόρευση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που φθάνει μέχρι των ημερών μας.

Την κοινωνική και πολιτιστική συνοχή του Ελληνικού Έθνους καθ’ όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ιδίως δε κατά τους πρώτους μετά την Άλωση χρόνους, διατήρησε η παραδοσιακή προσήλωση του λαού στην θρησκεία, την οικογένεια και προπαντός στην Εκκλησιαστική λατρεία.

Μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής κυριαρχίας μόνη παρηγοριά εις τους απελπισμένους Έλληνες, απέμεινε η Εκκλησία.