Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Λέτε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τυχαία να θέλει να μετατρέψει την Αγία Σοφία, κορυφαίο σύμβολο της χριστιανοσύνης, σε τζαμί; Λέτε από απλή γενναιοδωρία να χρηματοδοτεί ανεγέρσεις τζαμιών σε Ευρώπη και Αφρική; Λέτε τέλος να είναι ευκαιριακή η ισλαμο-εθνικιστική ρητορική του Τούρκου προέδρου, ο οποίος παντού τώρα βλέπει «δυτικές συνωμοσίες κατά του Ισλάμ και των αξιών του»;
Από πολιτικής πλευράς, η απόφαση του Τούρκου προέδρου να ακυρώσει τις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη και να ορίσει μέσω του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου (ΥΕΚ) νέες εκλογές στις 23 Ιουνίου δείχνει ότι ακολουθεί ένα σχέδιο που μηδενική σχέση έχει με τη δημοκρατία. Την ίδια στιγμή, η γειτονική μας χώρα πυροδοτεί εκρηκτικό κλίμα με τη NAVTEX που εξέδωσε και δεσμεύει περιοχές εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας για γεωτρήσεις.
Επιπλέον, η Τουρκία επιμένει στην εγκατάσταση των ρωσικών S-300 στο έδαφός της και με τη στάση της αυτή κλονίζει την ατλαντική συμμαχία. Φλερτάρει επίσης με το Ιράν των αγιατολάχ, γνωρίζοντας ότι η χώρα αυτή είναι ο πιο μεγάλος εχθρός τόσο ορισμένων αραβικών χωρών, όσο και του Ισραήλ.
Από τις ενέργειες και την πολιτική που ακολουθεί ο Τούρκος πρόεδρος προκύπτει αβίαστα ότι η Τουρκία είναι σήμερα κορυφαίος αποσταθεροποιητικός παράγοντας, τόσο στη ΝΑ Μεσόγειο όσο και στα Βαλκάνια. Κατά δεύτερο και πολύ πιο σοβαρό λόγο, όλοι οι διεθνείς παρατηρητές δέχονται ότι η σημερινή Τουρκία δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως κανονική «κοσμική χώρα».