Η ελληνοαμερικανική συμφωνία

Aυτές  τις  μέρες,( 4 /10/ 2019),  έφθασε στην Αθήνα  ο υπουργός  εξωτερικών των ΗΠΑ  Μάικ Πομπέο,  για να υπογράψει  το  Παράρτημα   της Συμφωνίας    Αμοιβαίας Αμυντικής  Συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας – HΠA ,  που αναφέρεται στις νέες διευκολύνσεις  των αμερικανικών δυνάμεων  στο ελληνικό έδαφος. Η Συμφωνία  αυτή  είναι η προέκταση  εκείνης της  δεκαετίας  του 1990 . Αυτό έγινε  εφικτό,  γιατί  ξεπεράστηκε στη  χώρα  μας  ο  Αντιαμερικανισμός . Χρόνια  πίσω, όταν  υπήρχε  η ανατολική  Ευρώπη  και το  Σύμφωνο Βαρσοβίας,  οι μισοί  Έλληνες ήταν αντίθετοι  στη συνεργασία με τους Αμερικάνους. Ιστορικό έμεινε  και το σλόγκαν «ΕΟΚ  και ΝΑΤΟ  το ίδιο συνδικάτο»

Ο μαρτυρικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδας Ιωάννης σε απαράδεκτες συνθήκες κράτησης

Πλήρης αδιαφορία απο το ελληνικό κράτος, για τον μαρτυρικό Αρχιεπίσκοπο..

Φυλακισμένος στα Σκόπια επειδή φώναξε η Μακεδονία είναι ελληνική. Απαράδεκτες οι συνθήκες κράτησης. Απειλούν να τον σκοτώσουν αν δεν ανακαλέσει τα όσα υποστηρίζει για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Ο μαρτυρικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδας Ιωάννης τόλμησε να πει την αλήθεια κι αμέσως οι Σκοπιανοί του πρόσαψαν τον χαρακτηρισμό προδότη του έθνους.
Αν και τα τρία τελευταία χρόνια ταλαιπωρείται στην φυλακή δεν ήταν λίγα αυτά που πέρασε και τα προηγούμενα χρόνια. Συνεχείς φυλακίσεις, διώξεις, εξορίες.

Διαβατήρια με σκέτο "Μακεδονία" - Το κόλπο του Ζάεφ και η σιγή ιχθύος της Αθήνας

Ακώλυτη χρήση διαβατηρίων --και πιθανότατα άλλων ταξιδιωτικών εγγράφων-- με την ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας" μέχρι το 2030 κατοχυρώνει η ηγεσία της Βόρειας Μακεδονίας. Προφανώς, ο Ζάεφ παραβιάζει το πνεύμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και τις καλόπιστες διμερείς σχέσεις, χωρίς καμία αντίδραση από την ελληνική πλευρά.

Η κυβέρνηση Ζάεφ με ένα έξυπνο τέχνασμα προμηθεύθηκε, στις αρχές Ιανουαρίου, (ελάχιστες ημέρες πριν από την κοινοβουλευτική κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Αθήνα και τα Σκόπια), 240.000 χιλιάδες διαβατήρια του λεγόμενου "παλαιού τύπου". Η αναγραφόμενη ονομασία παραμένει "Δημοκρατία της Μακεδονίας" σε αντίθεση με τα διαβατήρια "νέου τύπου" που θα αναγράφουν "Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας".
Η υπόθεση δεν ήταν άγνωστη, καθώς είχε δημοσιοποιηθεί στα μέσα ενημέρωσης.

«Επικίνδυνες φαντασιώσεις τα περί προστασίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα έναντι της τουρκικής επιθετικότητας»

Ένα μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών όσον αφορά την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας είναι ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν παρελθόντα χρόνο όσον αφορά τη διαμόρφωση του διεθνούς συστήματος και ειδικότερα τη γεωπολιτική ταυτότητα της γειτονιάς μας. Συγκεκριμένα, θεωρούν ότι το διεθνές σύστημα ελέγχεται από κάποιες (υποτιθέμενα) παντοδύναμες Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες «αποφασίζουν και διατάσσουν» τις παγκόσμιες εξελίξεις. Έτσι, λοιπόν, θεωρούν ότι η «απειθαρχία» της Τουρκίας αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθεί σκληρά από αυτές τις πανίσχυρες ΗΠΑ, ενώ η Ελλάδα θα ανταμειφθεί με κάποιον τρόπο χάρη στην ολοκληρωτική της ταύτιση με αυτές.

Το πάθημα των Κούρδων έχει γίνει μάθημα για την Ελλάδα ή μας αρκούν οι δηλώσεις Πομπέο;

Είναι ελληνική πολιτική παράδοση, κάθε φορά που κάποιος Αμερικανός Πρόεδρος, ΥΠΕΞ, Υπουργός Άμυνας ή τέλος πάντων υψηλόβαθμος αξιωματούχος συνατάται με Έλληνα ομόλογο του, να υπάρχει κύμα ευφορίας και ενθουσιασμού για τα “ισχυρά μηνύματα” που εκπέμπονται από τις δηλώσεις του κάθε Αμερικανού. Η επίσκεψη του Μάικ Πομπέο στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να “σπάσει” αυτή την παράδοση…

Οι δηλώσεις του ήταν πολύ “θερμές” στην πρώτη τους ανάγνωση. Ωστόσο όποιος τις διαβάσει δεύτερη φορά, διαπιστώνει ότι η θέση των ΗΠΑ για “ανάγκη διαλόγου” μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας δεν έχει αλλάξει. Το ερώτημα που τίθεται είναι τι είδος διαλόγου μπορεί να γίνει με μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Τουρκίας.

Γιατί ο Τραμπ παραδίδει τους Κούρδους στον Ερντογάν αλλά και τον τουρκικό στρατό “απροστάτευτο” στη Συρία

Οι Κούρδοι δεν έχουν να περιμένουν καμία ευχάριστη “έκπληξη της τελευταίας στιγμής”. Αυτή τη φορά τίποτα και κανένας δεν φαίνεται ικανός να αλλάξει τα σχέδια του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, για αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία και την παράδοση τους στις τουρκικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις.