Καλησπέρα σε όλους,
πολύ σωστές οι επισημάνσεις για τον τρόπο που χειρίζεται ο κ. Τσιόρδας το πρόβλημα της πανδημίας.
Στο θέμα των Ρομά επιτρέψτε μου να επισημάνω επιπλέον:
1. Πήγε ο ίδιος να μιλήσει στους ανθρώπους εκεί.
2. τους απεκάλεσε "αδέλφια του", όχι μία φορά.
3. όταν λες στον ατίθασο ασθενή "σε βλέπω σαν αδελφό και θα κάνω ότι θα έκανα στον αδελφό μου" τότε τον αφοπλίζεις...
4. μίλησε άμεσα και όχι πίσω από μάσκα, χωρίς προφύλαξη!! Ρίσκο θα πουν κάποιοι, ή μάλλον δεν πιστεύει στην μολυσματικότητα του ιού. Τίποτα από τα δύο. Τον ενδιέφερε η αμεσότητα του λόγου και έτσι τους κέρδισε ... τουλάχιστον τους περισσότερους.
Εγώ θα έλεγα η ολιγόλεπτη έκθεση και η αντισηψία που θα ακολούθησε καλύπτουν.... Ο ίδιος είπε ότι ήταν κίνηση αγάπης.... Εγώ συμπληρώνω .... "η Αγάπη έξω βάλει τον φόβο".
Πάντως και το ρίσκο που πήρε εργάζεται υπέρ του κοινού καλού. Για να καταφέρεις να βάλεις σε καραντίνα αυτόν τον πληθυσμό που την κίνηση και την συνεύρεση την έχει εγχαραγμένη στον εγκέφαλο του πρέπει να του μιλήσεις στην καρδιά. Και αυτό το κατάφερε ο κ. Τσιόρδας. Μου θύμισε άλλους μεγάλους ερευνητές που με κίνδυνο της ζωής τους παρέμειναν σε τόπους με πολλούς ασθενείς μέχρι να βρουν απάντηση στο πρόβλημα. Παράδειγμα ο γιατρός Kuru που περιέγραψε την ομώνυμο νόσο (σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια) που προερχόταν από την συνήθεια των ανθρώπων να τρώνε σε τελετή τον εγκέφαλο των συγγενών που πέθαιναν και στη συνέχεια εμφάνιζαν την ίδια νόσο με εκείνους. Αυτά στη Ν. Γουινέα μέχρι το 1930. Έδωσε χρόνια από την ζωή του για να τους πείσει να αλλάξουν συνήθεια.
Σας εύχομαι αισιοδοξία, υπομονή και πειθαρχία στα μέτρα. Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση - κεκλεισμένων των θυρών! .... αλλά το φως δεν μπορεί να φυλακισθεί, μπορεί και φωτίζει και διαλύει όλα τα σκοτάδια μας!
Σ-Ε Πελίδου
Νευρολόγος, Επ. Καθηγήτρια
Πανεπ. Ιωαννίνων
