Χ. Γιανναράς: Αν υπήρχε πολιτικός με όραμα θα έβαζε στο Δημοτικό Αρχαία και Ελληνικούς χορούς

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Δημοσθένης Λαμπρινάκης

https://filoitexnisfilosofias.com

   

 “Ο ελληνικός χορός, ήταν μέγιστο μάθημα κοινωνικοποίησης του παιδιού. Σήμερα ο στόχος δεν είναι να κοινωνικοποιηθεί το παιδί. Είναι να θωρακιστεί το εγώ του, να μάθει να απαιτεί”, λέει ο Χρήστος Γιανναράς σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί

    O καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας, Χρήστος Γιανναράς, μιλά για την Ελλάδα που «τέλειωσε» λόγω και της εκπαίδευσης που έχει στόχο την χρηστικότητα και όχι το «αληθεύειν».

Ένα άρθρο – πραγματικός ύμνος για την Ελλάδα από την WSJ: Η ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν τελείωσε ποτέ!

Ένα από τα κορυφαία άρθρα που έχουν γραφτεί ποτέ για την Ελλάδα σε εφημερίδα της εμβέλειας της Wall Street Journal. Ένα άρθρο που ισοδυναμεί με 100 συζητήσεις και πολιτικές παρεμβάσεις σε διεθνές επίπεδο. Ο συγγραφέας, κ. Ψαρόπουλος πραγματικά αξίζει συγχαρητήρια από όλους τους Έλληνες απανταχού γης. Ειδικά τη στιγμή που η ναυμαχία της Σαλαμίνας έχει γίνει ταινία – υπερπαραγωγή από το Hollywood, άρα γνωρίζει όλος ο πλανήτης γιατί μιλάμε.
Απολαύστε το:

Όλοι (τώρα) στους προμαχώνες μας!

Ο ιστορικός χρόνος έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον πολιτικό και μιντιακό χρόνο.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

«δημοκρατία»

Κινείται θεωρητικά πιο αργά, μονάδα μέτρησής του είναι οι δεκαετίες και όχι τα δευτερόλεπτα, ορίζεται από τη στρατηγική και το σχέδιο, όχι από την τακτική και τον εντυπωσιασμό, ενώ η συμπύκνωσή του γίνεται απότομα, ξαφνικά και άπαξ με ένα μεγάλο γεγονός που ορίζει τις δεκαετίες. Ενώ ο πολιτικός χρόνος εξαντλείται σε αποφάσεις βραχύβιας διάρκειας μεταβαλλόμενες. Σε αυτό το σημείο ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα, έπειτα από τριάντα συνεχείς ημέρες παραμονής του «Oruc Reis» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και την απόφαση-σταθμό για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί: στη συμπύκνωση.

Τρεις αλήθειες για τα ελληνοτουρκικά

Άγγελος Συρίγος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 05/09/2020

Ο δημόσιος διάλογος δηλητηριάζεται όταν μερικά πράγματα γράφονται λανθασμένα και ακολούθως αναπαράγονται. Προς αποκατάσταση της αλήθειας είναι απαραίτητο να διευκρινισθούν τα ακόλουθα:

Τα 12 μίλια χωρικών υδάτων είναι εθιμικός κανόνας: Στο άρθρο 3 της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (ΣΔΘ) ορίζεται το εύρος των χωρικών υδάτων έως 12 ν.μίλια από τις ακτές. Από το 2009 τα 149 από τα 152 παράκτια κράτη του κόσμου έχουν θεσπίσει αυτό το όριο. Εξαιρούνται Ιορδανία και Βοσνία, που εμποδίζονται για γεωγραφικούς λόγους, και η Ελλάδα. Επομένως τα 12 ν.μ. είναι εθιμικός κανόνας με υποχρεωτική εφαρμογή εφ’ όλων των κρατών ασχέτως εάν δέχονται τη ΣΔΘ.

Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι

Σύντροφοι και συντρόφισσες καλώς εσμίξαμε μετά το καλοκαίρι.

• Από τον Χρήστο Μπολώση

Ο Τένεσι Ουίλιαμς κάθισε κι’ έγραψε ένα έργο με τίτλο «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», να σε πιάνει ένα ψυχοπλάκωμα μούρλια. Αναφερόταν σε μια μάνα, που έχασε το γιό της χωρίς να έχει διευκρινισθεί πώς και βρίσκεται μπλεγμένη και η ξαδέρφη του Κάθριν και άντε συ βρες άκρη. Αυτά τα έπαιζε ο Ξανθόπουλος και τα λέγαμε φτηνιάρικα. Το έγραψε ο Τενεσις και είναι τέχνη… Το παίρνει λοιπόν το βιβλίο ο σκηνοθέτης Τζότζεφ Μάνκιεβιτς και το κάνει μία ταινία, να κλαίει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει και τσάκωσε κάπου 6,5 εκατομμύρια δολάρια από εισπράξεις. Καθόλου άσχημα.