«Η ΕΟΚ είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα όμως είναι τα ψωμιά της». «Στην Ιταλία θα παρουσιαστεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η ΕΟΚ θα διαλυθεί..
Η ΕΟΚ δεν έχει καμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει με έναν αργαλειό, που αφομοιώνει τα κουρέλια, ενώ στην ΕΟΚ υπάρχουν αντιτιθέμενα και διαπλεκόμενα συμφέροντα».
Δημήτρη Κ. Μπάκα
« Μόνο ένα λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα,
μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα»
(Κωστής Παλαμάς 1940)
Ζούσε τις μεγάλες εκείνες μέρες ο εθνικός ποιητής, ο βάρδος της φυλής μας και όταν τον ρώτησαν, πως θα μπορούσαν να αντισταθούν σε δυο αυτοκρατορίες είπε τα παραπάνω σοφά λόγια. Και ΕΚΕΙΝΟΙ ήπιαν από το άκρατο κρασί της ομόνοιας, μέθυσαν, ενθουσιάσθηκαν εκστατικά και φώναξαν με μια στεντόρεια φωνή το αθάνατο ΟΧΙ.
Το κροτάλισμα των Γερμανικών πολυβόλων στις πεδιάδες της Ευρώπης είχε παγώσει την έντρομη ανθρωπότητα. Η πολεμόχαρη βία έγραφε, τότε, πάνω στο στήθος της Ευρώπης, το πυρίκαυστο "Ναι" της υποταγής. Και η μικρή μας Ελλάδα τόλμησε να υψώσει το γυμνό της χέρι και να χαράξει στον ουρανό με τη φλόγα της πίστεως και με το αίμα της θυσίας το αθάνατο "ΟΧΙ" της λευτεριάς. Συνέβη τότε ένα απίστευτο, σαν παραμύθι, πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο ιστορικό γεγονός. Ένα ανθρώπινο θαύμα!
Του Ευάγγελου Γριβάκου, Αντιστρατήγου ε.α – Νομικού
Η «ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΞΑΝΘΗΣ» (ΤΕΞ) είναι ένα από τα σωματεία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, με έδρα την Ξάνθη. Ιδρύθηκε το 1927 ως «Οίκος της Τουρκικής Νεολαίας της Ξάνθης» και το 1936, με Απόφαση του Πρωτοδικείου Ξάνθης, έλαβε την τελική της ονομασία (ΤΕΞ) την οποίαν και διατηρεί μέχρι σήμερα.
Σκοπός της Ένωσης, σύμφωνα με το άρθρο 8 του Καταστατικού της, είναι «[…..]να εργασθεί υπέρ της πνευματικής, σωματικής και ψυχικής διαπαιδαγωγήσεως των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, να δημιουργήσει μεταξύ αυτών ειλικρινείς δεσμούς αλληλεγγύης και φιλίας και να συμβάλει στην διάδοση των πνευματικών, κοινωνικών και θρησκευτικών μεταρρυθμίσεων των προελθουσών εκ της τουρκικής μεταπολίτευσης […..]»(σ.σ.εννοεί την μεταπολίτευση του Μουσταφά Κεμάλ ).
Του Χαράλαμπου Νικολάου, Ταξιάρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ
Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαβίας. Δεν προβλήθηκε καμία σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως “ελευθερωτές”.
Ο "Βασιλιάς" της Αλβανίας Ζώγου
Τα γεγονότα έκτοτε διαδέχθηκαν το ένα το άλλο με κινηματογραφική ταχύτητα. Στις 14 Απριλίου 1939 η Αλβανία αποχώρησε από την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ). Στις 15 Απριλίου έγινε δεκτή στο Κυρηνάλιο (ανάκτορο στη Ρώμη, θερινή διαμονή των Πάπων μέχρι το 1870, στη συνέχεια κατοικία του βασιλιά της Ιταλίας και αργότερα του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας), πολυμελής αλβανική αντιπροσωπεία υπό τον πρωθυπουργό Βερλάτση. Αυτός προσφώνησε τον Bασιλιά αυτοκράτορα πρώτα στην αλβανική και έπειτα στην ιταλική γλώσσα και του προσέφερε το “στέμμα του Σκεντέρμπεη”. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η ιταλική Βουλή έδωσε τη συναίνεση της για την “προσωπική ένωση” και την επομένη έπραξε το ίδιο η Γερουσία. Διορίστηκε τοποτηρητής του βασιλιά, όχι μέλος της δυναστείας (είχε γίνει λόγος για τον δούκα του Μπέργκαμο), αλλά ο πρεσβευτής Τζακομόνι.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Χιλιοτραγουδισ
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, που σφυρηλατείται και καλλιεργείται με μόχθο και κόπο από κάθε νουνεχή και συνετό άνθρωπο, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δυσχέρειες της καθημερινότητας και να πετύχει τους στόχους του. Αποτελεί το επιστέγασμα διαρκούς προσωπικού αγώνα και ακαταμάχητης θέλησης μέσα σε ένα κόσμο αντιξοοτήτων, σκανδάλων, αδικιών, συκοφαντιών και ποικίλων δοκιμασιών. Χωρίς υπομονή η ζωή γίνεται αγχώδης, ανασφαλής και βασανιστική. Η απουσία της αρετής αυτής είναι πολλές φορές ο κύριος λόγος διαζυγίων, διαλύσεως οικογενειών, τορπιλίσεως μακρόχρονων φιλικών σχέσεων, καθώς και των συγκρούσεων μεταξύ οπαδών κοινωνικών ομάδων και τάξεων.
Μοναχοί, επιστήμονες και τεχνοκράτες εργάστηκαν σκληρά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, για να φέρουν εις πέρας ένα έργο μοναδικής αξίας: την ψηφιοποίηση του θησαυρού του Αθω, ανέκδοτου και αδημοσίευτου υλικού, σταχυολογημένο μέσα από τη χιλιόχρονη παράδοσή του .
Η συνέχεια ΕΔΩ
