Μετά την μεταπολίτευση η Τουρκία εγκαινίασε μια συστηματική πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας μας.
Σκοπός αυτής της τουρκικής πολιτικής έναντι της Ελλάδας ήταν και είναι η μεταβολή του εδαφικού status quo, που προβλέπεται σε διεθνείς συνθήκες, με κεντρικό άξονα τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, καθώς και του νομικού καθεστώτος στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο που πηγάζει από το διεθνές δίκαιο και δη το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS) και συγκεκριμένα:
Αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της, μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης, (σε Εύξεινο Πόντο και Ανατολική Μεσόγειο).
Αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.
Αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων περιοχών.
Αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων.
Αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας.
Αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και
Απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Εμείς όχι μόνο δεν ζητάμε τίποτε αλλά δεν αντικρούουμε και τις παράλογες, αλλά κυρίως τις παράνομες απαιτήσεις της Τουρκίας.
Όταν οι Τούρκοι μπαίνουν στη κρεβατοκάμαρά μας, εμείς κάνουμε πως κοιμόμαστε. (Τόσκας στρατηγάρας και υπουργάρας ΣΥΡΙΖΑ εν ταυτώ). Αλάνθαστη συνταγή.
Θυμήθηκα τώρα ένα στρατιώτη μου, τον φοβερό Λάμπο, που έλεγε στους άλλους στρατιώτες: « Όταν κάποιος σας πηδήξει στον ύπνο σας, προσποιείσθε πώς κοιμάσθε, διότι όταν κοιμάσθε δεν πιάνεται το πήδημα. Μην ξυπνήσετε, όμως, διότι αμέσως θα πιασθεί».
Στις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας θα πρέπει να αντιπαραθέσουμε τις νόμιμες, δικές μας διεκδικήσεις. Ναι! Διεκδικούμε τον Πόντο! Ναι! Διεκδικούμε τη Μικρά Ασία!! Ναί! Διεκδικούμε την Ανατολική Θράκη!!! Ναι! Διεκδικούμε τη Κωνσταντινούπολη!!!! Ναί! Διεκδικούμε την Ανατολική Ρωμυλία!!!!! Ναι! Ναι! Ναι! και Ναι! Τα διεκδικούμε όχι ως κατακτητές, τα διεκδικούμε διότι είναι δικά μας. Τα διεκδικούμε διότι μας ανήκουν. Να τους το ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα, ότι αυτοί είναι μουσαφίρηδες στη περιοχή. Και ναί! «Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θάναι»!!!
Δεν έχει καμμία εξουσοδότηση το πολιτικάντικο σύστημα να χρησιμοποιεί μονίμως την ίδια επωδό, ότι δηλαδή δεν διεκδικούμε τίποτε.
Ας κάνουν ένα δημοψήφισμα και αν ο λαός απαντήσει ότι δεν διεκδικούμε τίποτε τότε να κάνουμε όλοι μαζί τα χηνάρια.
Ας ρίξουμε και κανένα αεροσκάφος τουρκικό που παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο και όχι μόνο για να δούμε σε ποιό έδαφος θα πέσει.
Πως η Τουρκία έχει εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας στον Εύξεινο Πόντο ενώ μας απειλεί με casus belli αν κάνουμε εμείς το ίδιο στα δικά μας νησιά;
Η δήλωση του πολιτικάντικου συστήματος, ότι: «Θα επεκτείνουμε όπου και όταν κρίνουμε, (αυτοί), την αιγιαλίτιδα ζώνη», ενέχει αοριστία και πλήρη φοβικότητα.
Η μεγάλη ευκαιρία είναι εδώ και τώρα. Διότι καλλίτερη ευκαιρία από αυτή, που η Τουρκία είναι στριμωγμένη στα σχοινιά, δεν θα δοθεί.
Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Ή καλλίτερα: «Αυτός που ξέρει να σιωπά, απλώς δεν μπορεί να μιλήσει σωστά». Γιενς Βάλτερ
Δεν ισχύει πάντοτε: «Το σιγάν κρείττον του λαλείν». Στη δική μας περίπτωση ισχύει: Το λαλείν κρείττον του σιωπάν.
Αλλά ως πότε θα σιωπούμε, γιατί δεν ξέρουμε τι να πούμε;
Αθήνα 28-06-2021
Ο αιρετικός
