ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΤΣΑ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΧΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

 

Συνάντηση με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών Στέλιο Πέτσα είχε σήμερα, Τρίτη 13 Ιουλίου 2021 ο Σεβ. Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Γεώργιος.

 

Κατά την διάρκεια της συνάντησης συζητήθηκε η συνδρομή της Εκκλησίας στο έργο του εμβολιασμού στην Ευρυτανία.

Ο κ. Πέτσας απευθυνόμενος προς τον Μητροπολίτη Καρπενησίου ανέφερε πως: “προσβλέπουμε στην βοήθεια σας ώστε να φτάσει το μήνυμα εμβολιαζόμαστε γιατί ζούμε, αλλιώς απλώς μετράμε τις ημέρες που περνούν. Και είναι καλό για εμάς, τους οικείους μας και για όλους όσους ζουν στο κοινωνικό σύνολο που συναναστρεφόμαστε. Και πιστεύω ότι εσείς που μιλάτε στις καρδιές των πιστών και των ανθρώπων μπορείτε να μεταφέρετε πολύ καλύτερα από τον οποιονδήποτε αυτό το μήνυμα.”

Μητροπολίτης Γρεβενών Νικόλαος Παπανικολάου. Ο Σιατιστινός αγωνιστής ιεράρχης.

 

Σε πρόσφατη ανάρτηση  έκανα μια σύντομη μικρή αναφορά στον ιεράρχη Νικόλαο Παπανικολάου. Θα ήταν προσβολή πραγματικά χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής αν περιοριζόμουν σε αυτή την και μόνο αναφορά.

Νικόλαος Παπανικολάου (1883 -1933)

Εκτενής αναφορά στο έργο του γίνεται στο βιβλίο της Κατερίνας Νικολαίδου – Ντάναση «ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ, Η Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ζιντζιδερέ (Φλαβιανά) – Το Πνευματικό και Εκπαιδευτικό της Κέντρο της Καππαδοκίας, Κερμίρα – Μερσίνα –Ποτάμια (‘Α ΤΟΜΟΣ)». Είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας που ξεκίνησε μόλις ήρθε στα χέρια της συγγραφέως το αρχείο του Αναστάσιου Νικολαΐδη που είχε σπουδάσει στην Κατά Καισάρειαν Ιερατική Σχολή. Τελευταίος διευθυντής αυτής της σχολής ήταν ο Νικόλαος Γ. Παπανικολάου.

Η σημερινή δημοσίευση γίνεται και με αφορμή το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που πριν 99 χρόνια συντελέστηκε η μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνικού Έθνους, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Σε τέτοιες επετείους συνήθως αναζητούμε τα πρόσωπα που ευθύνονται.

Newsletter

Newsletter

Τρίτη 13 Ιουλίου 2021

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εμβολιασμός: Για ποιους συζητείται τρίτη δόση

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Την εικόνα σου ιππαστί του χρόνου,

προσπαθώ να αποδελτιώσω πατρίδα αγαπημένη·

στην παλέτα της μνήμης,

με τον χρωστήρα της πορείας σου·

και να συνθέσω το ποίκιλμα του ίχνους σου,

στο τελάρο του κόσμου.

Μα κάθε νέα πινελιά

ακυρώνει παλιές σελίδες,

λες κι ένα μυστικό χέρι σβήνει, κάθε φορά,

τα ξακουστά πεπραγμένα,

λες κι έχει πατηθεί εφιαλτικό

κάποιο αντίστροφο πλήκτρο ins

της ιστορίας σου.