“Η σχέση πολίτη και κράτους”- Δρ Πρόδρομος Εμφιετζόγλου

 Γράφει ο

Δρ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Σ. ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.

ΟΜΙΛΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ

Σπάνια θα ακούσει κανείς κάποιον πολίτη που να είναι ικανοποιημένος από τη σχέση  του με το Κράτος και τις «Υπηρεσίες». Συνήθως προβλήματα δεν επιλύονται επί χρόνια και, το χειρότερο, δεν δίδεται απάντηση στο αίτημα αν το θέμα θα λυθεί ή όχι και αν ναι, πότε. Τις πιο πολλές φορές δεν υπάρχει καν απάντηση ή ανταπόκριση. Πολλοί παραπονούνται και για την συμπεριφορά των «υπαλλήλων» που επικαλούνται «διατάξεις» για να μην το λύσουν, ή το παραπέμπουν στον εκάστοτε νομικό σύμβουλο. Υφίστανται υπάλληλοι με διάθεση αρνητική ή και εχθρική. Αποτέλεσμα, άσκοπη ταλαιπωρία του πολίτη, αλλά και άγχος. 

Η τουρκοφωνία των Ρωμιών-Ελλήνων της κεντρικής Μικράς Ασίας και μάλιστα της Καππαδοκίας

(Άρθρο του Νικολάου Γ. Ιντζεσίλογλου, Ομότιμου Καθηγητή του ΑΠΘ και τ. Κοσμήτορα της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, στην περιοδική έκδοση "Σινασίτικη Φωνή" του Σωματείου "Η Νέα Σινασός", αρ. φύλ. 93 και 94, 2021, σελίδες 4-5)

Είναι γνωστό ότι στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, ιδίως στην περιοχή της Καππαδοκίας, καθώς και στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, που κατά καιρούς κάλυπτε το κράτος των Σελτζούκων της Ρωμανίας (Ρουμ Σελτζούκ), και στη συνέχεια το Εμιράτο της Καραμανίας (δηλαδή στην Κεντρική Μικρά Ασία), υπήρχαν πληθυσμοί, οι οποίοι διατήρησαν τη συνείδηση της ρωμιοσύνης, ανεξάρτητα από τη γλώσσα ή το προφορικό γλωσσικό ιδίωμα, που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή τους ζωή, κατά τα 800 περίπου χρόνια τουρκικής επικυριαρχίας στην περιοχή. Πρόκειται για ένα πολιτισμικό επίτευγμα διατήρησης της συλλογικής ταυτότητας είτε οι πληθυσμοί αυτοί μιλούσαν κάποιο από τα ελληνικά ιδιώματα της καππαδοκικής διαλέκτου1 είτε είχαν μερικώς ή πλήρως τουρκοφωνήσει.

Μερικοί από αυτούς τους ρωμέϊκους-ελληνικούς πληθυσμούς, σε περίπου 27 χωριά, διατήρησαν κάποιο από τα προφορικά ελληνικά ιδιώματα της καππαδοκικής διαλέκτου, ενώ οι περισσότεροι αριθμητικά τουρκοφώνησαν. Όπως άλλωστε τουρκοφώνησαν και οι Εβραίοι και οι Αρμένιοι της ίδιας περιοχής, διατηρώντας, όμως, τη συνείδηση της ταυτοτικής συλλογικής τους διαφοροποίησης.

Ἡ Τουρκία ἐλέγχει τό 70% τῆς ροῆς φυσικοῦ ἀερίου πρός τήν Ἑλλάδα

 

Εφημερίς Εστία Αυγ 02, 2021

Ἡ πλειονότης τῶν εἰσαγωγῶν διέρχεται μέσω πλέγματος ἀγωγῶν πού εὑρίσκονται σέ τουρκικά ἐδάφη!

Τοῦ Κ. Ν. Σταμπολῆ *

ΜΕ τό φυσικό ἀέριο νά καταλαμβάνει ὁλοένα καί μεγαλύτερο ποσοστό στό ἐνεργειακό ἰσοζύγιο τῆς χώρας, ἰδίως μετά τήν σταδιακή ἀπόσυρση τῶν λιγνιτικῶν μονάδων τῆς ΔΕΗ, ἐλέῳ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς (βλέπε ἀπόφαση Κυρ. Μητσοτάκη γιά πρόωρη ἐγκατάλειψη τοῦ λιγνίτη τόν Σεπτέμβριο 2019) καί τήν Τουρκία νά συνεχίζει τίς προκλήσεις της στήν περιοχή μας, μέ τελευταῖο παράδειγμα τήν καταπάτηση τῶν Βαρωσίων στήν Κύπρο, τό θέμα τῆς ἐνεργειακῆς ἀσφάλειας ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία.

Δυστυχῶς ἄν καί πέρασε μισός αἰώνας ἀπό τήν ἀνακάλυψη ἐμπορικά ἐκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου (Θάσος 1971) καί ἔκτοτε ἐπιβεβαιώθηκαν ἀξιόλογα ἀποθέματα σέ διάφορα σημεῖα τῆς χώρας, ἡ Ἑλλάδα δέν μπόρεσε νά προχωρήσει στήν ἀξιοποίησή τους μέ ἀποτέλεσμα σήμερα, πλήν μιᾶς ἐλάχιστης παραγωγῆς στόν Πρῖνο, νά ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά ἀπό εἰσαγωγές ὑδρογονανθράκων, οἱ ὁποῖοι μαζί μέ τίς εἰσαγωγές ἠλεκτρισμοῦ καλύπτουν σχεδόν τό 72% τῆς πρωτογενοῦς ἐνεργειακῆς προμήθειας τῆς χώρας. (Στοιχεῖα 2019: 68% πετρέλαιο καί φυσικό ἀέριο, 15% λιγνῖτες, 13% ΑΠΕ καί 4% εἰσαγωγές ἠλεκτρισμοῦ.)

Γιατί η Αθήνα πρέπει να στηρίξει το Βουλγαρικό βέτο για τα Σκόπια

Λυγερός Σταύρος

 Ποια ήταν άραγε η αιτία της μακρόχρονης διένεξης Αθήνας-Σκοπίων; Για ποιο λόγο η Ελλάδα κατανάλωσε για δεκαετίες μπόλικο διπλωματικό κεφάλαιο; Για ποιο λόγο σε διαφορετικές περιόδους κατέβηκαν στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; Τί ήταν άραγε αυτό που μας χώριζε από τους γείτονες; Τα ανωτέρω ερωτήματα συνδέονται με το τωρινό βουλγαρικό βέτο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Βόρειας Μακεδονίας.

Ας αρχίσουμε, όμως, από την αρχή. Το πρόβλημα στις σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων ήταν το όνομα. Γι’ αυτό έγινε ο πολυετής διπλωματικός πόλεμος. Ποιο όνομα, όμως; Αποκλειστικά και μόνο για το όνομα του κράτους;