Η Λιβύη, η Ελλάδα και η Τουρκική πολιτική

του Βασίλη Μούτσογλου, Πρέσβη ε.τ.

Η Λιβύη είναι χώρα γειτονική της Ελλάδας, με κοινά θαλάσσια σύνορα και επομένως η  χώρα μας έχει εύλογο ενδιαφέρον για μια ευνομούμενη, δημοκρατική και ευημερούσα Λιβύη. Προς τούτο, πριν από τη διεξαγωγή εκλογών είναι απαραίτητη η απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων και δη των Τουρκικών, τα οποία παραμένουν εκεί προς διασφάλιση ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι αυτό που επιθυμεί η Τουρκία.

Οι εκλογές του 2014 στη Λιβύη είχαν οδηγήσει στην εκλογή ενός κοινοβουλίου στο οποίο πλειοψηφούσαν οι οπαδοί του κοσμικού κράτους και οι φιλελεύθεροι. Το αποτέλεσμα δεν άρεσε στους ισλαμιστές του General National Congress (GNC) που είχε εκλεγεί το 2012, οι οποίοι και συνήλθαν εξωθεσμικά, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών και αποφάσισαν την συνέχιση της εντολής που είχαν λάβει το 2012.

ΜΙΑ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Καθ. & Πρύτ. Παν/μίου Μακεδονίας                         

Είναι αναμφισβήτητο ότι η ελληνογαλλική συμφωνία έδωσε μια ανάσα στην Ελλάδα, που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν, ουσιαστικά, μόνη απέναντι στις    συνεχείς και κλιμακούμενες απειλές της Τουρκίας εναντίον της. 

Πράγματι, παρότι η χώρα μας  είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης,                                                        και θα ήλπιζε λογικά κανείς  ότι θα έχαιρε κάποιας, έστω και λεκτικής προστασίας, από την πλευρά των εταίρων της, αυτοί ωστόσο αντιμετώπισαν την ανίερη αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας, μη μέλους της:

• αποφεύγοντας επιμελώς να πάρουν σαφή θέση στη διένεξη,

• επιλέγοντας να εξέρχονται από δυσάρεστες καταστάσεις, με σύνθεση λέξεων  χωρίς περιεχόμενο,

• προσπαθώντας να τηρούν ίσες αποστάσεις από το μέλος τους, την Ελλάδα, όσο και από το μη μέλος τους την Τουρκία,

• αναζητώντας δικαιολογίες της συμπεριφοράς τους σε  αναφορές για τη  δήθεν ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, και

• με  σαφή απροθυμία να συζητήσουν σοβαρά  την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας.

ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

                                                                             Δημήτρης Κ. Μπάκας

Ο άνθρωπος  χωρίς καμιά αμφιβολία αποτελεί μια μοναδικότητα μέσα στον ζωικό κόσμο. Συγκρινόμενος ακόμη και με τα πλέον προηγμένα από τα άλλα έμβια όντα, εκδηλώνει ριζικώς διαφορετικά γνωρίσματα. Διαθέτει λογική σκέψη μαζί με τη δυνατότητα να αναλύει, να συλλαμβάνει  και να κατανοεί αφηρημένες έννοιες. Έχει την ικανότητα να βιώνει και να εκφράζει αισθητικές συγκινήσεις και  συναισθήματα. Έχει την αίσθηση της  ηθικής ευθύνης. Διαθέτει τη δύναμη να αγαπά.  Χαρακτηρίζει ως αξίες έννοιες που του καλύπτουν ανάγκες κάθε είδους και μπορεί να τις ιεραρχήσει αξιολογώντας τις.  Δημιουργεί πολιτισμό, ένα μοναδικό πνευματικό δημιούργημα, που βασίζεται στα μοναδικά ανθρώπινα χαρίσματα. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, και όχι μόνο,  με τις θετικές πλευρές τους φυσικά  συνιστούν την ειδοποιό διαφορά, την ανθρωπινότητα.

Μια εσωτερική εμπειρία που δεν μπορεί να ερμηνευτεί με τους γνωστούς φυσικούς όρους  προσφέρει στον άνθρωπο  πρόσβαση  στον πνευματικό και νοητό κόσμο. Αυτό είναι το ξεχωριστό χάρισμα της συνείδησης. Το πώς προήλθε  ακόμη είναι άγνωστο. Ίσως ένα άλμα, ίσως  μια ανάδυση αρμονικής ολότητας, ίσως μεταφυσική Υπέρτατη Δύναμη το πρόσφερε!

Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

http://www.sansimera.gr/

    Αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά. Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων.

    Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο γηραιός στρατηγός και εν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.

    Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του '21. Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά. Άλλωστε, ο Κολοκοτρώνης δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη δυναστεία, αφού τα είχε βρει με τον Όθωνα και κατείχε μάλιστα το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας, δηλαδή του πολιτικού συμβούλου του βασιλιά. (Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκείνης της εποχής, που ήταν πολιτικό σώμα, δεν πρέπει να συγχέεται με το σημερινό Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι δικαστικός σχηματισμός.)

Οι ΄΄ ΠΕΡΣΑΙ΄΄του Αισχύλου και ο Ερντογάν