Κάθε 28η Οκτωβρίου τα ίδια και τα ίδια. Οι ίδιες αντικρουόμενες απόψεις περί του ποιος είπε το «Όχι». Η στήλη, διακρινομένη για την αμεροληψία της, τον χρόνο που πέρασε έκανε τις σχετικές έρευνες και σας παρουσιάζει τις δύο απόψεις. Η κρίση και τα συμπεράσματα δικά σας
Άποψη 1η: Η αλήθεια, όπως πραγματικά είναι
Η πραγματική ιστορία είναι γνωστή.
Γιατί κατεβαίνει ο Γιώργος Α. Παπανδρέου για Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ;
Το ερώτημα θα μπορούσε να έχει περιορισμένο μόνο ενδιαφέρον…
Θα μπορούσε να θεωρηθεί, ας πούμε, ως απλώς «προσωπικό καπρίτσιο» ενός πρώην πολιτικού αρχηγού που απέτυχε ως Πρωθυπουργός,
απέτυχε και ως αρχηγός μεγάλου κόμματος,
κέρδισε τις εκλογές με σύνθημα… «λεφτά υπάρχουν»,
αμέσως μετά ανακάλυψε ότι η χώρα του είναι χρεοκοπημένη,
ύστερα την κατήγγειλε ως την… «πιο διεφθαρμένη στην Ευρώπη»,
ύστερα έφερε το πρώτο μνημόνιο, το οποίο, οι ίδιοι που το επέβαλαν ομολόγησαν λίγο αργότερα ότι ήταν λάθος (!),
Δημήτρη Κ. Μπάκα
Κάθε άνθρωπος ζει μεν στο παρόν, αλλά οφείλει να μη λησμονεί τις ρίζες του και να μη περιορίζει τα ενδιαφέροντά του στα όρια της ζωής του. Η συνεισφορά του στους ευρύτερους αγαθούς σκοπούς συνιστά αξία. Λαοί που επέζησαν μέσα στη σκληρή ιστορική πραγματικότητα ήσαν εκείνοι που είχαν επίγνωση της κληρονομιάς τους και δεν αγνόησαν την ευθύνη τους για το μέλλον.
Ευτυχώς οι Έλληνες ανήκουν στους ελάχιστους λαούς που παρουσίασαν αξιοθαύμαστη αρμοστικότητα στις διαρκείς βίαιες αλλαγές της όλης ανθρωπότητας.
Είναι μια μεγάλη παγκόσμια αλήθεια ότι το 1940- 41 η Μικρή στο δέμας, αλλά Γίγαντας στη ψυχή, Ελλάδα τόλμησε το απίθανο, γιατί ήταν έτοιμη και πρόθυμη να θυσιασθεί για τη μεγάλη Αλήθεια της ύπαρξης της Πατρίδας μας ανεξάρτητα από το οποιοδήποτε κόστος.
Ο Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μανούσος Παραγιουδάκης σε μία συνέντευξη «φωτιά» μιλά έξω από τα δόντια στην εκπομπή ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ του Γιώργου Σαχίνη στο ΚΡΗΤΗ TV. Ο Στρατηγός Παραγιουδάκης μιλά για τον μυθριδατισμό που μας επιβάλλουν στα ελληνοτουρκικά και απαντά σε δύσκολες ερωτήσεις. Όπως για παράδειγμα αν έχουμε κουλτούρα και στρατηγική υπεράσπισης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Ο κ.Παραγιουδάκης δεν διστάζει να μιλήσει με ονόματα…
Απ΄ όσα δήλωσε ο πρωθυπουργός μετά από τη Σύνοδο Κορυφής και τα συμπεράσματα της, ουσιαστική συζήτηση για την τουρκική επιθετικότητα έναντι της Ελλάδας δεν έγινε και σίγουρα δεν ελήφθη καμία απόφαση που θα μπορούσε να δυσαρεστήσει έστω την Τουρκία.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ασχολήθηκαν με την Τουρκία μόνο στο θέμα που τους καίει ,δηλαδή το μεταναστευτικό. Και σ΄ αυτό το θέμα την καλούν να «διασφαλίσει την πλήρη και με χωρίς διακρίσεις εφαρμογή της δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας του 2016». Ακόμη και γι΄ αυτό χρειάστηκε ελληνική πίεση!!! Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που δήλωσε και ικανοποιημένος , καθώς όπως είπε «κατόπιν δικών μας πιέσεων υπάρχει ρητή αναφορά προς την Τουρκία να τηρήσει την Κοινή Δήλωση ΕΕ- Τουρκίας».
Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ
Επίτιμος Α/ΓΕΣ
Υπεγράφη πρόσφατα τo τροποποιητικό πρωτόκολλο της πενταετούς Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ (MDCA) η μαλλον ,για να είμαστε ακριβείς ,υπεγράφη μια στρατιωτική συμφωνία παραχώρησης διευκολύνσεων στις ΄Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ στην ελληνική επικράτεια . Με την Συμφωνία παρέχονται σημαντικές στρατιωτικές διευκολύνσεις για τις Αμερικανικές ΄Ενοπλες Δυνάμεις , οι οποίες μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω σε ελληνικές περιοχές ενδιαφέροντος (Αλεξανδρούπολη, Λιτόχωρο, Σούδα, Στεφανοβίκειο, Βόλο ,Λάρισα) .
Γράφει η
Κρινιώ Καλογερίδου
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Σίγουρα ο κατήφορος της αξιακής παρακμής των Ελλήνων χάνεται στο βάθος του χρόνου, όμως η παρακμάζουσα ελληνική Εξωτερική πολιτική επιτάχυνε την κατηφορική πορεία της χώρας μας από τότε που ”έκτισε” την εθνική στρατηγική της πάνω σε δύο καταστροφικά δόγματα:
Στο Σημιτικό του ”κατευνασμού” (που καλλιεργεί την ηττοπάθεια ενός ταπεινωτικού συμβιβασμού) και το Ανδρεοπαπανδρεϊκό του ”Δεν διεκδικούμε τίποτα, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα” (που μας ωθεί να ρίξουμε το βάρος στο πρώτο σκέλος του δόγματος αφήνοντας υποτιμημένο το δεύτερο).
Το έμβλημα της Δυναστείας των Παλαιολόγων
Τό παρακάτω απόσπασμα είναι από τό βιβλίο τού Γάλλου ιστορικού Alfred Rambaud (1842 – 1905) “Η Ελληνική Αυτοκρατορία τόν 10ο αιώνα” γραμμένο τό 1870. Aποτελεί έναν ύμνο γιά τό Βυζάντιο καί πρόκειται γιά ένα απαγορευτικό κείμενο γιά τά σύγχρονα ελληνικά δεδομένα καί τό πολιτικό καί “προοδευτικό” πανεπιστημιακό κατεστημένο πού επιζητεί νά βυθίσει τήν βυζαντινή ιστορία στήν απόλυτη λήθη. Τέτοια κείμενα θά έπρεπε νά βρίσκονται στά σχολικά βιβλία τής ιστορίας, γιά νά διδάσκονται τά παιδιά μας τό μεγαλείο τών Ρωμιών προγόνων τους. Τό διάβασα, εντυπωσιάστηκα καί δέν μπόρεσα νά αντισταθώ στόν πειρασμό νά τό μεταφράσω σάν μία ελάχιστη προσφορά στήν πόλη πού γεννήθηκε καί έζησε ο πατέρας μου.
Γράφει ο Σταυρίδης Φώτιος τού Χρήστου
«L’Empire byzantine a éte chez nous sévérement jugé…
Δρ. ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ (*)
Οι δύο αμυντικές Συμφωνίες, ελληνογαλλική και ελληνοαμερικανική, με τα συνοδευτικά εξοπλιστικά προγράμματα και συνεργασίες που προβλέπουν, αποτελούν σημαντική καμπή για την ασφάλεια της χώρας μας και ιδίως την αποτρεπτική λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεών μας, με την σοβαρή αρωγή και των διπλωματικών δεσμών που εγκαθιστά η Ελλάδα στην Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, με φιλικές χώρες.
Ταυτόχρονα ενισχύεται και η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου όμως πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για την έμπρακτη οικοδόμηση ενός Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος με την Ελλάδα, με στόχο την ασφάλεια της νήσου από τις εντεινόμενες προσπάθειες οριστικοποίησης της διχοτόμησης και της κατοχής από την Τουρκία.
Σ’ αυτή τη χώρα έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Το αυτονόητο έχει καταντήσει ζητούμενο. Ο λόγος για το επεισόδιο στο Πέραμα. Προφανώς, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να σκοτώνεται ένας άνθρωπος και μάλιστα νέος. Από την άλλη πλευρά, όμως, εάν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, δεν πρόκειται για έναν παντελώς αναίτιο θάνατο.
Ο 20χρονος Ρομά είχε κλέψει ένα αυτοκίνητο, αρνήθηκε να σταματήσει για έλεγχο όταν του το ζήτησαν οι αστυνομικοί κι όχι μόνο ανάπτυξε ταχύτητα, αλλά κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, όταν εγκλωβίστηκε, έκανε όπισθεν και εμβόλισε τους μοτοσυκλετιστές αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, τραυματίζοντας αρκετούς, όπως έχει ανακοινωθεί. Και τότε έπεσαν απανωτοί πυροβολισμοί. Δεν ήμουνα, βεβαίως, αυτόπτης μάρτυρας, αλλά από όσα έχουν γίνει γνωστά, η παραπάνω γενική περιγραφή δεν αμφισβητείται.
Αλεξανδρίδης Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος, ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ιλίγγος είναι η υποκειμενική ψευδαίσθηση περιστροφικής κίνησης του σώματος και του περιβάλλοντός του χώρου, με απώλεια της ισορροπίας του. Πρόκειται για σύνδρομο, δηλ. σύνολο κλινικών συμπτωμάτων που υποδηλώνουν συγκεκριμένη παθολογική κατάσταση ασαφούς αιτιολογίας.
Συχνά συγχέεται η αίσθηση της ζάλης (dizziness) με αυτήν του ιλίγγου (vertigo) και είναι δύσκολο να προσδιορισθεί για πιό απο τα δύο πρόκειται, δεδομένου ότι οι πάσχοντες αντιλαμβάνονται και περιγράφουν τα συμπτώματά τους διαφορετικά. Αν ανατρέξει κανείς στο διαδύκτιο με σκοπό την ανακούφισή του από τα ενοχλήματα, αντιμετωπίζει μακροσκελή άρθρα από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων.
του Καθηγητή Ηλία Σταμπολιάδη, Μηχανικού Μεταλλείων, Μεταλλουργού, Μέλος ΙΗΑ
Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που συνίσταται από κανόνες λειτουργίας και λήψης αποφάσεων σε μία κοινωνία ισότιμων, ελεύθερων και ενάρετων προσώπων που εμφορούνται από την αγάπη για το καλό της πόλης και κατ’ επέκταση το καλό όλων των πολιτών.
Βεβαίως οι έννοιες της ελευθερίας και της ισοτιμίας των προσώπων είναι λίγο πολύ ευνόητες ενώ η έννοια της αρετής υπόκειται σε διαστρεβλώσεις που διαβαθμίζονται από την ταύτισή της με το ίδιον συμφέρον (πλούτο, δόξα, εξουσία), που σήμερα εκφράζεται με το φαινόμενο του δικαιωματισμού ως φιλοσοφική απόρροια του μηχανιστικού και ιστορικού υλισμού, μέχρι το Αριστοτελικό μέτρο μεσότητας μεταξύ έλλειψης και υπερβολής.
