Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022
Ο επεκτατικός γείτονας δεν παίρνει από λόγια: Η ελληνική αντίδραση να είναι ισχυρή απέναντι στην επεκτατική Τουρκία
Στην Ελλάδα πολλοί αναλυτές κατά καιρούς υποστηρίζουν, ότι οι δια δηλώσεων επιθέσεις εναντίον της χώρας μας, γίνονται από πλευράς Τούρκων αξιωματούχων, για εσωτερική κατανάλωση.
Η άποψη αυτή διαψεύδεται από τα γεγονότα, που στην ιστορική διαδρομή τους επιβεβαιώνουν, ότι η Άγκυρα κινείται με στρατηγικούς στόχους, που ξεκινούν από ακραίες και εξόφθαλμα παράλογες απαιτήσεις και στην πορεία του χρόνου, αυτές εκτός τόπου και χρόνου απόψεις μεταμορφώνονται, σε πρακτικές επί του πεδίου.
Είναι το 2022 η χρονιά της Γαλλίας να καθοδηγήσει την Ε.Ε.; Απαιτείται στρατιωτική συμμαχία με την Κύπρο τώρα…
Η διορατικότητα είναι κορυφαίο κριτήριο στην πολιτική και έχει νόημα όταν ασκείται εκ των προτέρων σε στρατηγικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος (2003-2008) επιδίωξε διορατικά να συνομολογήσει αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος ενόψει των εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Με την αποτυχία επανεκλογής του, η επιδίωξή του εγκαταλείφθηκε και επικράτησε η μονοδιάστατη πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών», με την προσδοκία (!) ότι η Τουρκία, θα επιθυμούσε λύση για επανενωμένο κράτος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), που θα μας απάλλασσε από την ίδια… |
Πολεμικό Ναυτικό: Podcast για το «Θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ: To Πλοίο-Σύμβολο της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας του Ελληνισμού» (Video)
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 109 ετών από την ιστορική Ναυμαχία της Λήμνου, η οποία διεξήχθη στις 5 Ιανουαρίου του 1913 και κατέληξε σε περήφανη νίκη του Πολεμικού μας Ναυτικού, το ΓΕΕΘΑ αφιερώνει το όγδοο κατά σειρά podcast στρατιωτικής θεματολογίας στο Πολεμικό Πλοίο που πρωταγωνίστησε σε αυτήν όπως και στην απελευθέρωση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη νικηφόρα για τη Χώρα μας έκβαση του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
Το podcast έχει τον τίτλο «Το Πλοίο-Σύμβολο της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας του Ελληνισμού» και πραγματεύεται την Ιστορία του θρυλικού Θωρηκτού ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, της υπεραιωνόβιας Ελληνικής Ναυαρχίδας που δεν υπέστειλε ποτέ την Σημαία της και που δεν έχασε ποτέ σε καμία μάχη
Στη Λοριάν οι Υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών με το βλέμμα στραμμένο στις Gowind
Του Γιάννη Νικήτα
Στα ναυπηγεία της Λοριάν, στη δυτική Γαλλία αναμένεται να βρεθούν οι Έλληνες Υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας και Νίκος Παναγιωτόπουλος την ερχόμενη Πέμπτη. Η επίσκεψη των δυο υψηλόβαθμων κυβερνητικών θα πραγματοποιηθεί ως συνέχεια της συμμετοχής τους στη σύνοδο υπουργών άμυνας και εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα λάβει χώρα στη Βρέστη εγγύς της Λοριάν.
Η σύνοδος είναι η πρώτη από την ημέρα που η Γαλλική Δημοκρατία ανέλαβε τη προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κύριος στόχος της γαλλικής προεδρίας είναι η ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας και ανεξαρτησίας.
Ελλάδα: Οι νεκροί της ΕΛΔΥΚ δεν ήταν σε «πολεμική υπηρεσία»
Μπαλάκι μέσα στις δικαστικές αίθουσες έγιναν ΕΛΔΥΚαριοι, ήρωες της εισβολής που κατέθεσαν τη ψυχή τους στην Κύπρο, τις μέρες της μαύρης εισβολής του 1974. Όπως γράφει το protothema.gr πολιτεία και Δικαιοσύνη απαξιώνουν τους ήρωες και μετά από 18 χρόνια δικαστικού αγώνα, το Συμβούλιο της Επικρατείας τούς ζητά να ξεκινήσουν από την αρχή κάνοντας αίτηση στο Πρωτοδικείο.
Σαράντα επτά χρόνια μετά την εισβολή στη Μεγαλόνησο οι Ελλαδίτες στρατιώτες που υπηρετούσαν εκεί για να υπερασπιστούν τα κυπριακά και κατ’ επέκταση ελληνικά εδάφη, σέρνονται ακόμη και σήμερα στα ελληνικά δικαστήρια διεκδικώντας το αυτονόητο, αυτό που η πατρίδα δεν έκανε επί σειρά ετών, να τους να αναγνωρίσει την πολεμική υπηρεσία στην Κύπρο, μέχρι την έκδοση του νόμου 2641/1998 που αναγνώρισε μεν την πολεμική τους υπηρεσία, αφήνοντας όμως ένα μεγάλο κενό 24 ετών (από το 1974 έως το 1998) μη αναγνώρισης.
Οι ήρωες της Κύπρου που έχουν προσφύγει στα δικαστήρια δεν μπορούν να δικαιωθούν, καθώς η Δικαιοσύνη τούς λέει πότε ότι αρμόδια είναι τα διοικητικά και πότε τα πολιτικά δικαστήρια. Τα Διοικητικά Πρωτοδικεία και Εφετεία επιδικάζουν αποζημιώσεις για ηθική βλάβη και την ίδια ώρα το Συμβούλιο της Επικρατείας τούς λέει ότι αρμόδια είναι τα πολιτικά δικαστήρια και να προσφύγουν εκεί εκ νέου για να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις.
Το αποκορύφωμα είναι ότι την ίδια στιγμή το Ελληνικό Δημόσιο ζητάει από τους ανθρώπους που πρόταξαν τα στήθη τους στον «Αττίλα» να επιστρέψουν τις αποζημιώσεις σε περίπτωση που κάποιο δικαστήριο είχε κηρύξει προσωρινά εκτελεστή απόφαση και είχε διατάξει την καταβολή τμήματος της ολικής αποζημίωσης που είχε επιδικάσει.
Δέκα Ελλαδίτες, επί το πλείστον Πεζικάριοι, το διάστημα από 20/7/1974 έως 20/8/1974, υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία στην Κύπρο, όπου είχαν αποσταλεί από τον Ελληνικό Στρατό προς ενίσχυση των ελληνοκυπριακών δυνάμεων και έλαβαν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο. Η εκεί παρουσία τους βεβαιώνεται μάλιστα και από το Γενικό Επιτελείο Στρατού.
Η Αγωγή
Το 2003 κατέθεσαν, λοιπόν, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αγωγή κατά του Δημοσίου, υποστηρίζοντας ότι, αν και πολέμησαν εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο με διαταγή εντεταλμένων αξιωματικών του ελληνικού κράτους, το Δημόσιο αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εκεί πολεμική υπηρεσία τους από το τέλος του 1974 έως την έκδοση του νόμου 2641/1998, οπότε και αναγνωρίστηκε τελικά. Ισχυρίστηκαν ότι υπέστησαν προσβολή της προσωπικότητας και της υπόληψής τους (ηθική βλάβη) και λόγω της παραλείψεως αυτής του Δημοσίου παραβιάστηκε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Μάλιστα, η εν λόγω ηθική βλάβη κατέστη βαρύτερη και «από το γεγονός ότι μερίδα των Ελλήνων θεωρεί αυτούς ως λαβόντες μέρος στο πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβερνήσεως της Κύπρου». Ετσι, αξίωσαν 200.000 ευρώ με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης τους.
Πράγματι, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αποφάνθηκε ότι οι δέκα «υπέστησαν βαριά προσβολή της προσωπικότητάς τους από την παράνομη ως αντίθετη στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου που αποτελεί, κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, πρωταρχική υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας, παράλειψη της τελευταίας να προβεί επί 24 έτη στις απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις, ώστε να χαρακτηριστεί ως πολεμική η περίοδος Ιουλίου - Αυγούστου 1974 για τις Ελληνικές Δυνάμεις που συμμετείχαν στην απόκρουση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο». Και επιδίκασε στον καθένα το ποσό των 100.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση.
Η Αναίρεση
Το Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο Διοικητικό Εφετείο κατά της πρωτόδικης απόφασης, το οποίο το 2011 αποφάνθηκε ότι η παράλειψη αυτή του Δημοσίου «ήταν παράνομη ως αντίθετη στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος, κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
Επισήμαναν, ακόμη, οι εφέτες ότι οι συμμετέχοντες «στις πολεμικές αυτές επιχειρήσεις, ανταποκρινόμενοι στην υπέρτατη υποχρέωσή τους ως Ελλήνων πολιτών, ανέμεναν ότι η προσφορά τους αυτή θα αναγνωριζόταν τουλάχιστον από τη συντεταγμένη Πολιτεία και δεν θα αγνοείτο ή αποσιωπάτο» και επικύρωσαν ως αποζημίωση το ποσό των 100.000 ευρώ που τους είχε επιδικαστεί.
Και πάλι το Δημόσιο άσκησε στο ΣτΕ αναίρεση κατά της εφετειακής απόφασης. Οι σύμβουλοι Επικρατείας δέκα χρόνια μετά την αναίρεση του Δημοσίου έκριναν ότι έχει λήξει ο εύλογος χρόνος κατά τον οποίο οι μπορούσαν οι δέκα πολίτες να διεκδικήσουν τις αξιώσεις τους στα διοικητικά δικαστήρια και πλέον «δικαιοδοσία έχουν τα πολιτικά δικαστήρια».
Με άλλα λόγια, 47 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, 24 χρόνια μετά τη μερική αναγνώριση από το ελληνικό κράτος της πολεμικής υπηρεσίας τους στην Κύπρο, 18 χρόνια μετά την κατάθεση της αγωγής στο Πρωτοδικείο και 10 χρόνια μετά την παραμονή της αναίρεσης στο ΣτΕ κατά της εφετειακής απόφασης, οι σύμβουλοι Επικρατείας λένε τώρα σε όσους πολέμησαν στην Κύπρο κατά του εισβολέα: «Ξεκινήστε από μηδενική βάση στα πολιτικά δικαστήρια» (Πρωτοδικεία).
Ο παραλογισμός
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Δημόσιο ζητούσε από το ΣτΕ να επιστρέψουν οι δέκα Ελλαδίτες το ποσό της αποζημίωσης που πιθανόν τους είχε επιδικαστεί προσωρινά. Οι σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν το αίτημα, καθώς δεν πρόκυψε ότι είχε δοθεί τμήμα της αποζημίωσης, σημειώνοντας: «Αν γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως, διατάζεται και η επιστροφή του ποσού που είχε τυχόν καταβληθεί δυνάμει της αναιρουμένης αποφάσεως, εφόσον τούτο ζητήθηκε με την αίτηση αναιρέσεως».
Η Σμύρνη των Ελλήνων
Όταν η Σμύρνη ήταν η ωραιότερη πόλη του κόσμου -
Πηγή: https://cognoscoteam.gr/όταν-η-σμύρνη-ήταν-η-ωραιότερη-πόλη-του/
Ευαγγελίας Κ. Λάππα
Μαθήτριας Γ’ Λυκείου
8 Ιανουαρίου 2022
Η Σμύρνη είναι μία από τις σημαντικότερες Ελληνικές πόλεις, της αρχαίας και της Ελληνιστικής εποχής της Μικράς Ασίας, από την ίδρυσή της ως και τα νεώτερα χρόνια. Η ανάπτυξή της σε όλες τις εποχές οφείλεται στη γεωγραφική της θέση, την ενδοχώρα και το λιμάνι της, παράγοντες που την ευνόησαν.
Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως μια από τις πόλεις που διεκδικούσαν την καταγωγή του Ομήρου. Οι μυθικές παραδόσεις αναφέρουν ότι ιδρύθηκε από την αμαζόνα Σμύρνα ή Σμύρνη ή από τον Θησέα. Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν το ιστορικό πυρήνα του μύθου.