ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΔΙΓΕΝΗ
της Αλίκης Δημητρίου,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ:
Ο ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ήταν εκείνο το παιδί που χαΐδευε τα όπλα τα ετοιμασμένα για μίαν επανάσταση…
Τεσσάρων- πέντε ετών θα ήτανε ο Γεώργιος Θεοδώρου Γρίβας όταν, χτυπώντας ένα τσίγκινο κουβά αξίωνε την απελευθέρωση της πατρίδας του κι τρομοκρατούσε τους άγγλους στρατιώτες που περνούσαν από το χωριό του…Εεε…Εεε.. ΕΝΩΣΙΣ φώναζε Αυτός που έμελλε να ενσαρκώσει το θρύλο του Διγενή του Έθνους…
Βασανισμένη για χιλιάδες χρόνια η Ελληνίδα Γη της Κύπρου, καρτερούσε να φανεί στα μαρμαρένια αλώνια ο Απελευθερωτής Διγενής…Αυτό το πεντάχρονο αγοράκι από το Τρίκωμο της κατεχόμενης σήμερα Καρπασίας μας, είχε από πολύ νωρίς αντιληφθεί την αποστολή του.Είχε αγαπήσει αυτή τη γη… Αφουγκραζόταν το πόνο της κι είχε ταυτιστεί μαζί της…