Μέγα αλαζόνα, λαοπλάνε και θρασύδειλε Ερντογάν, διατυμπάνιζες και μας απειλούσες σε όλους τους τόνους ότι:
“Θα έρθετε μια νύχτα ξαφνικά.”
Σε άκουγε, όμως, ο εγκέλαδος και γέλαγε και
‘‘Ήρθε μια νύχτα ξαφνικά’’ και σούφερε τη συμφορά.
Ο πολιτικός σου αντίπαλος Τούρκος και εν δυνάμει Πρόεδρος Κεμάλ Κιλιντσάρογλου δήλωσε:
«Είμαστε θυμωμένοι και λυπημένοι. Δεν χρειάζεται να είμαι αλληλέγγυος με τον Ερντογάν και το παλάτι του.» Και μετά;
Έσπευσαν πρώτοι οι έλληνες καταμεσήμερο αλληλέγγυα και ειρηνικά.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είμαστε ίδιοι.
Γιατί εμείς έχουμε γαλουχηθεί με την παναθρώπινη αξία του Μενάνδρου μας:
‘‘Ως χαρίεν ο άνθρωπος όταν άνθρωπος η.’’ Δηλαδή: «Πόσο χαριτωμένο πλάσμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος.»
Πάντοτε πορεύθηκα και πορεύομαι με την αρχή: Να τοποθετώ τον εαυτό μου στη θέση του άλλου.
Συμμερίζομαι και συμπάσχω από τα βάθη της καρδιάς μου τον αβάσταχτο πόνο των Τούρκων που χάσανε τους δικούς τους ανθρώπους μέσα στα χαλάσματα που άφησε πίσω του ο εγκέλαδος.
Συμμερίζομαι, όμως, και τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που άφησε άστεγους, χωρίς φαγητό, χωρίς ρούχα, χωρίς τίποτα, που προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια τους.
Πρόκειται για μια σχεδόν κοσμογονική καταστροφή.
Μπροστά στις φυσικές καταστροφές οι άνθρωποι σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά, αλλά από ψηλά ποτέ δεν ήλθε καμιά βοήθεια. Είναι προτιμότερον τα χέρια να τείνονται προς τους πλάι μας, αλλά το πιο ανθρώπινο είναι οι πλάι να σπεύδουν πρώτοι σε βοήθεια περιφρουρώντας έτσι την αξιοπρέπεια ή και ενδεχομένως τον εγωισμό των πλάι όπως έκανε η Ελλάδα εν προκειμένω.
Η Ελλάδα μεγαλόψυχη, ξέχασε τις απειλές του Ερντογάν που ρητόρευε παραληρηματικά ότι θα έλθει ξαφνικά ένα βράδυ και, δια του πρωθυπουργού της, έσπευσε πρώτη στα ερείπια της Τουρκίας που άφησε πίσω του ο εγκέλαδος, δείχνοντας έτσι εμπράκτως την αλληλεγγύη της προς τον χειμαζόμενο Τουρκικό λαό. Ο εγκέλαδος πέρασε σαν σίφουνας, σκόρπισε τον όλεθρο και έφυγε βιαστικά αφήνοντας πίσω του ανθρώπινο πόνο και θλίψη.
Πως να παρηγορήσεις το παιδί που έχασε όλη την οικογένειά του και έμεινε μόνο του στο κόσμο;
Πως να εξηγήσεις στα μωρά που γεννήθηκαν μέσα στα χαλάσματα και βρέθηκαν χωρίς μάνα, χωρίς οικογένεια, χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα;
Θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη μου δυο συγκλονιστικές εικόνες:
Στη πρώτη είναι μια κοπελίτσα περίπου δέκα ετών που παρακαλεί τον διασώστη να σώσει το μικρότερο αδελφάκι της και του υπόσχεται ότι θα του είναι υπηρέτρια σε όλη της τη ζωή.
Η δεύτερη είναι πιο συγκλονιστική. Είναι μια κοπελίτσα περίπου τριών ετών που κρατά στην αγκαλιά της το μηνών μωράκι αδελφάκι της και σηκώνει τη μπλούζα της για να θηλάσει το μωράκι αδελφάκι της.
Και τώρα αρχίζει ο αγώνας επιβίωσης των διασωθέντων. Σκληρός και αδυσώπητος. Συμμερίζομαι απόλυτα το δράμα των ανθρώπων αυτών.
Τους συμμερίζομαι απόλυτα διότι βρέθηκα κι’ εγώ περίπου στην ίδια θέση με τους διασωθέντες Τούρκους. Ήταν, όταν οι ‘‘φίλοι’’ μας οι Γερμανοί πυρπόλησαν για δεύτερη φορά το χωριό μου. Βρισκόμουνα, μαζί με τον δίδυμο και μακαρίτη αδελφό μου Γιώργο, τεσσάρων ετών, μέσα στο λαμπαδιασμένο σπίτι μας. Ζήσαμε χάρις στην αυταπάρνηση της μάνας μου που ξέφυγε από τους Γερμανούς, όρμησε μέσα στις φλόγες, μας άρπαξε στην αγκαλιά της και μας έβγαλε έξω σώα και αβλαβή.
Μάνα μου, σ’ ευχαριστώ που με γέννησες, αλλά σ’ ευχαριστώ πιο πολύ γιατί με ξαναγέννησες.
Βρεθήκαμε χωρίς σπίτι, χωρίς ρούχα και παπούτσια, χωρίς ψωμί, χωρίς όνειρα. Μας κλέψαν ακόμη και τα όνειρα και το χαμόγελο. Τίποτα δεν είχαμε. Είμαστε, όμως, όλοι ζωντανοί, είμαστε όλοι μαζί. Και αυτό ήταν παρά πολύ γιατί δεν έψαχνε ο ένας τον άλλον.
Στη Τουρκία σκοτώθηκε η οικογένεια κι’ έμεναν πίσω τα παιδιά. Σκοτώθηκαν τα παιδιά και ο πατέρας και έμεινε η μάνα μόνη. Σώθηκε το νεογέννητο και χάθηκαν όλοι οι δικοί του.
Ψάχνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Και η Τουρκία τώρα καλείται να μαζέψει τα συντρίμμια του εγκέλαδου και να επουλώσει τις χαίνουσες πληγές της.
Αλλά, Χειμώνα φίδι στο κόρφο σου μη βάλεις γιατί το Καλοκαίρι θα σε φάει.
Ο Τούρκος είναι σαν το φίδι. Το ζήσαμε με τους σεισμούς του 1999. Μαζεύεται, κουλουριάζεται και μετά απλώνεται, αποθρασύνεται και ξανά προς τις απειλές τραβά.
Έχει δίκιο κι αυτό πιστεύω ότι ενστερνίζεται ο περισσότερος Τουρκικός λαός.
Εμάς χρόνια τώρα κ. Ερντογάν καθημερινά μας απειλείς, ανεβάζοντας τον τόνο σου όλο και περισσότερο, κάθε μέρα.
Απειλείς με πυραύλους που θα κάνουν στάχτη την Αθήνα.
Απειλείς να καταλάβεις με απόβαση μεγάλα νησιά μας.
Στέλνεις χιλιάδες λαθρομετανάστες, μέσα στους οποίους έχεις ενσωματώσει επικίνδυνα στοιχεία.
Θέτεις σε κίνδυνο τους Λιμενικούς και τους Πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας, αναγκάζοντας τους να λαγοκοιμούνται πάνοπλοι, για να σηκωθούν στον αέρα μέσα σε 3 μόνο λεπτά, για αερομαχίες.
Εγείρεις θέματα μειονοτήτων σπέρνοντας μίσος και αποσταθεροποίηση στην κοινωνία.
Έχεις εδώ και χρόνια καταλάβει τη μισή Κύπρο και συνεχίζεις να προκαλείς.
Υπερηφανεύεσαι για την “εκκαθάριση” των Ποντίων, των Αρμενίων και του Ελληνικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας.
Γενοκτονία λέγεται. Όχι εκκαθάριση.
Βεβήλωσες Ιερά και Όσια Μνημείων της Ορθοδοξίας, όπως την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη και την Παναγία των Ποντίων στο Σουμελά, αδιαφορώντας για τα κραυγαλέα σημάδια που ακολούθησαν αμέσως μετά την βεβήλωση.
“ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΒΡΑΔΥ” είπες….
Ώσπου, μια μέρα, ξημέρωσε η συμφορά.
Κι εκείνοι που απειλούσες κάθε μέρα να εξαφανίσεις. μέσα σε λίγη μόνο ώρα, επάνδρωσαν σωστικές αποστολές, και πέταξαν με επιστήμονες, διασώστες, πυροσβέστες , σεισμολόγους κι εκπαιδευμένους σκύλους κι έσπευσαν πρώτοι κοντά στον βασανισμένο λαό σου, που δεν φταίει σε τίποτα Εδώ και μήνες, καθημερινά απειλείς, ανεβάζοντας τον τόνο σου όλο και περισσότερο, κάθε ΜΕΡΑ
Πρώτοι μέσα στους πρώτους ήρθαμε κύριε Ερντογάν και οι άνθρωποι μας δεν θα σταματήσουν να σώζουν ανθρώπινες ζωές μέχρι να σβήσει η ελπίδα.
«θα έρθουμε βράδυ ξαφνικά»
Όσοι είμαστε πίσω προσευχόμαστε και δακρύζουμε για τους απελπισμένους ανθρώπους της χώρας σου και της Συρίας
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας στην ΑΡΕΤΗ της αλληλεγγύης μας στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ, και στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ μας.
Ήρθαμε εμείς, ΕΙΡΗΝΙΚΆ και ήταν ΜΈΡΑ ΜΕΣΗΜΈΡΙ.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
Οι σεισμοί ήρθαν μια νύχτα ξαφνικά
του Λεωνίδα Κουμάκη*
Στις 6 Φεβρουαρίου 2023, δύο ισχυροί σεισμοί, οι πιο καταστρεπτικοί που γνώρισε η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία στα 100 χρόνια από την ίδρυση της, βύθισαν δέκα ολόκληρες επαρχίες της σημερινής Τουρκίας με 13,5 εκατομμύρια κατοίκους καθώς και μεγάλες περιοχές της βορειοδυτικής Συρίας, σε μια ανείπωτη συμφορά σπέρνοντας τον θάνατο σε δεκάδες χιλιάδες ανύποπτους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους μέσα σε λίγες ώρες.
Ολόκληρος ο κόσμος στάθηκε συγκλονισμένος μπροστά στο μέγεθος της βιβλικής καταστροφής. Τα ίχνη του ρήγματος των φονικών σεισμών εντοπίστηκαν πεντακάθαρα στην επιφάνεια του εδάφους σε μήκος χιλιομέτρων, στην έβδομη πλέον θανατηφόρα συμφορά του τελευταίου αιώνα. Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν σύγχυση, έντονη συγκίνηση και παγκόσμια κινητοποίηση για την παροχή βοήθειας σε συνάνθρωπους μέσα και έξω από τα συντρίμμια.
Πολλές χώρες, διεθνείς οργανισμοί και ιδιωτικές πρωτοβουλίες άρχισαν να στέλνουν μαζική βοήθεια σε ένα και πλέον εκατομμύριο σεισμόπληκτους και 80.000 τραυματισμένους από τον σεισμό, ενώ ομάδες διασωστών από διάφορες χώρες έσπευσαν σε βοήθεια. Από τους πρώτους που έφτασαν στον τόπο της συμφοράς, οι Έλληνες της ΕΜΑΚ. Επί πλέον στην Ελλάδα ξεκίνησαν πολλές πρωτοβουλίες βοήθειας – μεταξύ τους και μια εθνική εκστρατεία, σε συντονισμό με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) και 13 περιφερειακές ενώσεις δήμων, για την συλλογή ειδών βοήθειας προς τους σεισμόπληκτους στην Τουρκία και στη Συρία.
Το απόλυτα αιφνιδιασμένο καθεστώς των ισλαμιστών, φασιστών και τουρκικού υπόκοσμου, άφησε να περάσουν πέντε ολόκληρες ώρες πριν αποφασίσει που θα κατευθύνει την Ελληνική αποστολή της ΕΜΑΚ. Πάλι καλά, αφού το καθεστώς προτίμησε να εγκαταλείψει στο θάνατο αβοήθητους ανθρώπους κάτω από τα ερείπια, παρά να δεχτεί την βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία απέρριψε προβάλλοντας διάφορες ψευτο-δικαιολογίες.
Σε τόσο κρίσιμες ώρες η ταχύτατα της παροχής βοήθειας αποτελεί χωρίς καμιά αμφιβολία ένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Όταν τελικά οι Έλληνες άρχισαν να ψάχνουν στα ερείπια, μπόρεσαν να προσφέρουν συγκινητική βοήθεια ανασύροντας τρία μικρά κορίτσια, ένα έφηβο και τον50χρονο πατέρα της Φατμά – ενός από τα τρία διασωθέντα κορίτσια. Κάθε ζωή που σώζεται από την ΕΜΑΚ αποτελεί και μια στιγμή ανείπωτης χαράς, μια στιγμή δικαίωσης. Οι εναγκαλισμοί των ανδρών της ΕΜΑΚ μετά από μια δύσκολη διάσωση, γίνονται viral σε ολόκληρο τον κόσμο σαν ένα πολύ δυνατό δείγμα ανθρωπιάς.
Το πρώτο εικοσιτετράωρο μετά τους σεισμούς υπήρχαν συνεχείς εκκλήσεις μέσω twitter από εγκλωβισμένους που έδιναν πληροφορίες για το σημείο που βρίσκονταν. Υπήρχαν όμως και πολλές κραυγές αγωνίας όπως «Είμαστε ολομόναχοι», «Δεν υπάρχει βοήθεια», «Δεν υπάρχει υποστήριξη». Αυτό ήταν αρκετό προκειμένου το τουρκικό καθεστώς να φιμώσει το Τwitter καταδικάζοντας σε θάνατο όσους ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια και να κηρύξει τις σεισμόπληκτες επαρχίες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να ελέγξει την μετάδοση πληροφοριών.
Εν τω μεταξύ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα μηνύματα ευγνωμοσύνης προς την Ελλάδα άρχισαν σιγά-σιγά να πληθαίνουν – από δεκάδες, έγιναν εκατοντάδες και στην συνέχεια πολλές χιλιάδες. Κάποια σχόλια θύμιζαν την παροιμία «Τα λέει στη νύφη για να τ’ ακούει η πεθερά»: «Η Ελλάδα ήρθε μέρα και μας σώζει», «Η Ελλάδα ήρθε στο Χατάι πριν από τον Ερντογάν», «Δεν θα σε θυμάμαι για τον πόλεμο που έγινε πριν από ολόκληρες δεκαετίες, αλλά για την φωτογραφία αυτή. Ευχαριστούμε Ελλάδα!» (Η φωτογραφία απεικόνιζε Έλληνα & Τούρκο διασώστη που μετέφεραν σε φορείο ένα από τα κοριτσάκια που ανέσυρε η ΕΜΑΚ από τα ερείπια).
Και παλαιότερα βέβαια, σύμφωνα με έρευνες προηγούμενων μηνών, το μίσος και η εχθρότητα που καλλιεργούσε συστηματικά, με ακραίο φανατισμό το τουρκικό καθεστώς, δεν έβρισκε σημαντική ανταπόκριση σε λαϊκά στρώματα, αφού το 60% περίπου των ερωτώμενων απαντούσαν πως «Δεν θεωρούν την Ελλάδα εχθρό».
Τώρα, μέσα στην συμφορά των σεισμών, η άμεση βοήθεια των Ελλήνων στην αγωνιώδη προσπάθεια να σωθούν ανθρώπινες ζωές, συγκίνησε ένα λαό που συνειδητοποίησε πως αυτοί που βριζόταν συνεχώς, αυτοί που υποβάλλονταν σε κάθε είδους πρόκληση και προσβολή, ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν να απλώσουν χέρι βοήθειας στην πιο δύσκολη στιγμή.
Στο ίδιο μήκος κύματος όλα σχεδόν τα λιγοστά μέσα της αντιπολίτευσης, ενώ τα ελεγχόμενα από το καθεστώς, μετέδιδαν τις «ευχαριστίες» Ερντογάν, Καλίν και Τσαβούσογλου προς τις ξένες χώρες – και την Ελλάδα ονομαστικά. Ειδικά ο Τσαβούσογλου θυμήθηκε ξαφνικά «τον φίλο του τον Νίκο» (ΥΠΕΞ Ελλάδος) που τον επισκέφθηκε στο Κέντρο Επιχειρήσεων στην Αντιόχεια.
Από τις διάφορες αντιδράσεις των τουρκικών ΜΜΕ ξεχωρίζει η «Cumhuriyet» που μετέδωσε το πρωτοσέλιδο σκίτσο του Soloup στο «Ποντίκι» με τίτλο «Έλληνας γελοιογράφος σατιρίζει τον Ερντογάν: Οι φίλοι έρχονται και νύχτα και μέρα», τονίζοντας πως η γελοιογραφία του Soloup αποτελεί ένα σατιρικό αντίβαρο στις διαρκείς στρατιωτικές απειλές του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, από τον Σεπτέμβριο και μετά, επαναλαμβάνει συνεχώς ότι «Θα έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα».
Άλλο παράδειγμα είναι η «Haber Global» που σημειώνει πως «Οι Έλληνες διασώστες πραγματοποιούν διασώσεις που μοιάζουν με θαύματα στις περιοχές του σεισμού».
Μια ξεχωριστή επίσης περίπτωση είναι εκείνη της δημοσιογράφου Σεντέφ Καμπάς η οποία είχε φυλακιστεί τον Ιανουάριο του 2022 επειδή σε ζωντανή εκπομπή του τηλεοπτικού δικτύου Tele1 είχε αναφέρει μια γνωστή παροιμία (Η εστεμμένη κεφαλή γίνεται σοφότερη) συμπληρώνοντας: «Αλλά βλέπουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Το βόδι μπαίνοντας στο παλάτι δεν γίνεται βασιλιάς, αλλά το παλάτι γίνεται στάβλος». Όλα αυτά θεωρήθηκαν «Προσβολή Προέδρου Δημοκρατίας» και οδήγησαν στην άμεση σύλληψη της. Στις μέρες μας, αποφυλακισμένη, σημείωνε καυστικά στον λογαριασμό της στο twitter: «Ο σεισμός στην Τουρκία ήταν επίσης μια δοκιμασία ανθρωπιάς για τον κόσμο. Όπως για την Ελλάδα, παρά τη δήλωση ότι «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα». Το γεγονός ότι αυτοί που εμφανίζονταν ως «εχθροί» ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη μέρα έδειξε για άλλη μια φορά ότι η πιο ορθή εξωτερική πολιτική είναι ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στον κόσμο».
Τέλος, η Νεσχάν Μουλαζίμ, γνωστό μοντέλο με καταγωγή από την Τουρκία που ζει στην Ελλάδα, βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τους δικούς της ανθρώπους που βιώνουν ώρες αγωνίας, αλλά δεν μασάει καθόλου τα λόγια της : «….. Άκουσα χθες κάποιον να λέει για τον σεισμό ότι ήταν η «μοίρα». Ποια μοίρα; … Ασχολείται μόνο με το να κλείσει το Twitter επειδή ο κόσμος εκφράζει τη γνώμη του ελεύθερα … Αντί να ασχοληθούν με τις ανθρώπινες ζωές, ασχολούνται με το Twitter και με το τι γράφουνε γι’ αυτούς. Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία σημασία, (αξίζει) μόνο όταν είναι να πάρουν ψήφους… Δεν υπάρχει τουρκικό κράτος πουθενά!»
Με τους σεισμούς στο Καχρανμαράς τα διαμερίσματα «πολυτελείας» και «υψίστης ασφαλείας» του ομίλου Alpargün κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Ο ιδιοκτήτης του ομίλου Χασάν Αλπάργκιούν κατέφυγε την επομένη των σεισμών στον παράδεισο της παρανομίας, την κατεχόμενη Κύπρο, για να γλυτώσει από την οργή των θυμάτων του – στην Τουρκία έχουν ήδη προσφύγει στην δικαιοσύνη πολλοί πολίτες για την εύκολη πτώση τόσων κτιρίων.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι κατασκευαστικές εταιρείες θυσίαζαν κάθε έννοια ασφάλειας για να μειώσουν το κόστος και να τελειώνουν πιο γρήγορα τις κατασκευές τους. Αφαιρούσαν κολώνες στήριξης από καταστήματα και χώρους στάθμευσης, έκαναν πιο οικονομικές «αλλαγές» στους τοίχους στήριξης, τις πόρτες και τα παράθυρα των κτιρίων. Σε ένα ολόκληρο κτίριο που έγειρε προς τα πίσω, αποκαλύφτηκε ότι δεν υπήρχαν καθόλου …. θεμέλια! Μια πενταόροφη πολυκατοικία κατασκευάστηκε πάνω στο έδαφος χωρίς τις απαραίτητες κολώνες και θεμελιώσεις!
Σύμφωνα με έρευνα του BBC, το 50% των κτιρίων στην Τουρκία (περίπου 13.000.000 κτίρια) κατασκευάστηκαν κατά παράβαση πολλών κανονισμών, οι σχετικοί έλεγχοι ήταν (επιεικώς) πλημμελείς και το κυριότερο, το τουρκικό καθεστώς έδινε αμνηστία στους παραβάτες και τους χάριζε τα πρόστιμα!
Η πιο καθαρή απόδειξη της παραπάνω πραγματικότητας αποτελεί το γεγονός ότι στην περιοχή Ερζίν του σεισμόπληκτου Χατάι δεν καταστράφηκε ούτε ένα κτίριο. Όπως εξήγησε ο (αντιπολιτευόμενος) Δήμαρχος Ökkeş Elmasoğlu «Υπήρχαν κάποιοι που με ρωτούσαν (ειρωνικά) αν υπάρχει πιο σωστός άνθρωπος από εμένα, αλλά δεν δώσαμε απολύτως καμιά άδεια σε μη νόμιμη οικοδομή».
Η σκληρή αλήθεια που οδήγησε την Τουρκία στην βιβλική αυτή καταστροφή φουντώνει τις λαϊκές αντιδράσεις, ακόμα και σε ελεγχόμενα ΜΜΕ. Η δημοσιογράφος Ντιλαρά Γκιουντέρ του δημοφιλούς καναλιού Show TV, σε εκπομπή της 9ης Φεβρουαρίου 2023, δεν άντεξε την ηρεμία του φιλοξενούμενου που ήταν της Ερντογανικής φιλοσοφίας «η καταστροφή οφείλεται στην μοίρα» ξεσπώντας σε πολύ έντονο ύφος: «Για την καταστροφή δεν φταίει η μοίρα και ο σεισμός, αλλά όσοι κατασκεύασαν τα κτίρια, όσοι έδωσαν τις άδειες, όσοι τις ενέκριναν και βέβαια οι κατασκευαστικές εταιρείες που τα έφτιαξαν!» Όπως ήταν επόμενο, την ίδια μέρα υπέβαλε την παραίτηση της.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Το διεφθαρμένο τουρκικό καθεστώς έχει αδειάσει τα κρατικά ταμεία – ακόμα και τον «φόρο σεισμού» από το ειδικό ταμείο που συστάθηκε μετά τους σεισμούς του 1999. Όλοι οι εκπρόσωποι όμως του καθεστώτος και τα εξαπτέρυγα τους, διαβεβαιώνουν ότι «τα πάντα βρίσκονται υπό πλήρη έλεγχο», «επίλεκτες ομάδες του στρατού και βοήθεια από δεκάδες χώρες, βρίσκονται σε κάθε σημείο της καταστροφής» και πολλά άλλα παραμύθια της Χαλιμάς.
Ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος θεωρείται βέβαιο ότι θα αναβάλλει τις εκλογές χωρίς βέβαια να γνωρίζει ακόμα ούτε ο ίδιος για πόσο χρόνο, ισχυρίζεται ότι πρόκειται για «χτύπημα της μοίρας» (και όχι της «συμμορίας των μεγαλοεργολάβων»), εξαγγέλλει διάφορα μέτρα «ανακούφισης» και ψελλίζει στο Reuters ότι «η αντίδραση στον σεισμό δεν ήταν όσο γρήγορη θα θέλαμε». Έχει διορίσει εδώ και χρόνια τον έμπιστο Θεολόγο İsmail Palakoğlu σαν Γενικό Διευθυντή Αντιμετώπισης Καταστροφών στην Προεδρία Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης (AFAD). Όπως είναι φυσικό, ο άνθρωπος είναι εντελώς ακατάλληλος να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο έργο, αλλά φαίνεται πως το μόνο που ενδιαφέρει το παλάτι είναι η άμεση «πρόσβαση» στα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τις ανά τον κόσμο δωρεές.
Όσα είπε πάντως ένας απελπισμένος δάσκαλος που έχασε ολόκληρη την οικογένεια του κάτω από τα ερείπια, ίσως αποτελούν και την πιο αυθεντική έκφραση αυτών που νοιώθουν πολλά εκατομμύρια Τούρκων: «Υπηρέτησα αυτό το κράτος τριάντα ολόκληρα χρόνια, αλλά τη μοναδική μέρα που το χρειάστηκα, απουσίαζε…»
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
Όταν άδικα και μάταια δολοφονήθηκε άγρια ο μακαρίτης Παύλος Φύσσας, επακολούθησαν σ’ όλη την Ελλάδα διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και τηλεοπτικά σόου επί ένα μήνα. Σύμπαντα τα Ελληνικά κόμματα και σύμπασα η Ελληνική Κοινωνία αποδοκίμασε την άδικη δολοφονία του νέου αυτού παλικαριού. Δικαίως δεν εκστομίσθηκε από κανένα κανάλι παρόμοια φράση, όπως π. χ. εκτέλεσαν ένα κομμουνιστή, κανένας δεν μίλησε για πτώμα κ. λ. π..
Όταν όμως δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και με τον πλέον στυγερό τρόπο τα δύο νέα παιδιά στο Ν. Ηράκλειο και ένα τρίτο δίνει τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, τα ΜΜΕ σχεδόν συλλήβδην αναφέρθηκαν στο γεγονός χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα και με ψιλά γράμματα. Πιστεύω ακράδαντα ότι, τα περισσότερα ‘‘δημοκρατικά’’ και αβανταδόρικα τηλεοπτικά κανάλια της καθεστηκυίας τάξεως, αν μπορούσαν δεν θα αναφέροντο καν στο συμβάν, θα το έθαβαν.
Φαντάζεσθε τι θα γινότανε στα ‘‘δημοκρατικά’’ κανάλια αν δολοφονούντο με τον ίδιο τρόπο στελέχη ή μέλη της καθεστηκυίας τάξεως; Θα επαναλαμβάνετο το σόου του Σεπτεμβρίου και θα συλλαμβάνοντο όλα τα μέλη καθώς και οι ψηφοφόροι της Χ.Α..
Πολλά κανάλια αναφέροντο με τη φράση κλισέ: εκτέλεσαν δύο χρυσαυγίτες και τούτο γιατί κατ’ αυτούς οι χρυσαυγίτες δεν είναι άνθρωποι. Επειδή δεν ήταν δυνατόν να διατρέψω όλα τα κανάλια συγχρόνως, θέλω να πιστεύω ότι θα υπήρξαν και Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως τα οποία θα αναφέρθησαν και με τον χαρακτηρισμό ‘‘καθάρισαν δύο φασίστες’’. Ουδείς σεβασμός στους νεκρούς. Ουδείς σεβασμός στη μνήμη των νεκρών. Αλήθεια οι δημοσιογράφοι δεν διδάσκονται δεοντολογία; Αλλά και να το διδάσκεται κάποιος, αν δεν τόχει δεν μπορεί να το βγάλει, βγάζει αυτό που σκέπτεται και αυτό που έχει στη καρδιά του. Αυτό φανερώνει και κάτι άλλο. Φανερώνει θρασυδειλία. Οι θρασύδειλοι δείχνουν τη ‘‘παλικαριά’’ τους με το να βρίζουν και να κλωτσούν τους νεκρούς και άδειους σάκους.
Βέβαια το έπαθλο του ανθρωπισμού θα πρέπει να δοθεί στους
‘‘‘‘‘‘έγκριτους δημοσιογράφους’’’’’’ του ‘‘παμμέγιστου’’ καναλιού. Θαυμάστε τους!!!!
<<Δ:…εφτά η ώρα είναι εφτά παρά δέκα, είναι απόγευμα δεν είναι νύχτα.
Ρ: Είναι σκοτάδι όμως ακόμη.
Δ: Έχει σκοτεινιάσει, αλλά εντάξει, είχε κόσμο εκεί πέρα, θα μπορούσαν να χτυπήσουν και κάνα άνθρωπο, δεν ήταν μοναξιά..
Ρ: Ακριβ…αυτό πολύ σωστά το είπες γιατί από κάτω είναι η καφετ….>>
Κατά τα ανθρωποειδή του ‘‘παμμέγιστου δημοκρατικού’’ καναλιού τα νέα δολοφονημένα παιδιά στο Ν. Ηράκλειο δεν είναι άνθρωποι, δεν έχουν ονόματα, δεν έχουν μανάδες, δεν έχουν γονείς, δεν έχουν οικογένεια, δεν είναι από σπίτια, είναι χρυσαυγίτες, είναι φασίστες, είναι πτώματα.
Χειροκροτείστε τους!!
Αποθεώστε τους!!
Οι παριστάνοντες τους Κυβερνώντες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν φασίστες πολύ δε περισσότερο ναζιστές. Οι ψηφοφόροι που έφυγαν κυρίως από τη Νέα–Νέα Δημοκρατία, πήγαν στη Χ.Α., γιατί τους έδιωξε η ίδια η Νέα–Νέα Δημοκρατία με την πολιτική που εφαρμόζει από το 2010 μέχρι σήμερα και τώρα τους βαφτίζει φασίστες και ναζιστές, λόγω μεμονωμένων απαράδεκτων και καταδικαστέων συμπεριφορών ορισμένων μελών της Χ.Α., ενώ όταν ήταν στη Νέα-Νέα Δημοκρατία ήσαν καλά παιδιά, ήσαν δημοκράτες.
Το κυνήγι δεν γίνεται χάριν της Δημοκρατίας που στερείται το τρίπτυχο ΙΣΟΝΟΜΙΑ-ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ-ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ αλλά για να επανακάμψουν οι ψηφοφόροι στα κόμματα της Νέας–Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Εκτιμάται δε ότι μάλλον θα αποβούν μπούμερανγκ οι ενέργειές τους.
Ο καθένας θα αντιλήφθηκε ότι τα δολοφονηθέντα παιδιά δεν ήταν μέλη καμιάς εγκληματικής ή τρομοκρατικής οργάνωσης. Ήταν παιδιά της διπλανής μας πόρτας που όσοι τα γνώριζαν, μίλησαν με τα καλλίτερα λόγια γι’ αυτά και τις οικογένειές τους.
Θαύμασα τη μάνα του τραυματισθέντος Αλέξανδρου Γέροντα για την αξιοπρέπειά της και για το μεγαλείο της ψυχής της. Κανένα παράπονο, κανένα κλάμα, κανένας γογγυσμός. Μίλησε και για το άλλο δολοφονηθέν νέο παιδί, τον Παύλο Φύσσα και είπε προς τιμή της, ότι όλα είναι παιδιά μας.
Πραγματικά υποκλίνομαι και θα ήθελα να της σφίξω το χέρι και να τη συγχαρώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη περήφανη και μεγαλειώδη στάση της.
Θεωρώ ευτυχή τον εαυτόν μου διότι γνώρισα τους ανθρώπους, αγαπώ όμως και λατρεύω τα ζώα τα οποία σου ανταποδίδουν την αγάπη τους ειλικρινά και άδολα.
Φρόνησιν αγάπα, έσο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Αθήνα 05-11-2013
Δημήτριος Ζιώγας
