Τό παρακάτω απόσπασμα είναι από τό βιβλίο τού Γάλλου ιστορικού Alfred Rambaud (1842 – 1905) “Η Ελληνική Αυτοκρατορία τόν 10ο αιώνα” γραμμένο τό 1870. Aποτελεί έναν ύμνο γιά τό Βυζάντιο καί πρόκειται γιά ένα απαγορευτικό κείμενο γιά τά σύγχρονα ελληνικά δεδομένα καί τό πολιτικό καί “προοδευτικό” πανεπιστημιακό κατεστημένο πού επιζητεί νά βυθίσει τήν βυζαντινή ιστορία στήν απόλυτη λήθη. Τέτοια κείμενα θά έπρεπε νά βρίσκονται στά σχολικά βιβλία τής ιστορίας, γιά νά διδάσκονται τά παιδιά μας τό μεγαλείο τών Ρωμιών προγόνων τους. Τό διάβασα, εντυπωσιάστηκα καί δέν μπόρεσα νά αντισταθώ στόν πειρασμό νά τό μεταφράσω σάν μία ελάχιστη προσφορά στήν πόλη πού γεννήθηκε καί έζησε ο πατέρας μου.
Σταυρίδης Φώτιος τού Χρήστου
«L’Empire byzantine a éte chez nous sévérement jugé…
Τήν Βυζαντινή Αυτοκρατορία τήν έχουμε κρίνει πολύ αυστηρά. Δέν πρέπει νά τήν κρίνουμε μέ βάση τήν σημερινή εποχή (19ος αι.), αλλά πρέπει νά τήν κρίνουμε μέ βάση τήν εποχή της, δηλαδή τόν μεσαίωνα, ευρισκόμενη σέ μία δύσκολη περιοχή ανάμεσα στήν Ευρώπη καί τήν βάρβαρη Ασία.
